راهطاء. [ هَِ ] ( ع اِ ) رهطة. رهطاء. ( لسان العرب ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). یکی از سوراخهای کلاکموش که خاک خانه خود را از آن برون کشد. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از لسان العرب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). سوراخ موش دشتی. ج ، رواهط. ( مهذب الاسماء ). بمعنی رُهَطاء است که یکی از سوراخهای کلاکموش است. ( از تاج العروس ). سوراخ کلاکموش و آن اولین سوراخی است که میکند. ( از لسان العرب ). و رجوع به رهطة و رهطاء شود. || خاکی که کلاکموش بر دهان سوراخ خود و اطراف آن میریزد و باندازه ای جلو سوراخ را میگیرد که تنهانوری از آن بدرون سوراخ میتابد. ( از لسان العرب ).
