راه سرا

راه سَرا[ ۱] یا مُتِل ( به انگلیسی: motel ) به اقامتگاهی گفته می شود که درکنار جاده های کرانه ای، کوهستانی، جنگلی یا بیابانی احداث شده و اغلب، توقفگاه اتومبیل های مسافران در دیدرس آنها قرار دارد. در تعریف متل می توان گفت که «هتلی است که در آن مسافران می توانند با خودروی شخصی وارد شده و حتی خودرو را مقابل درِ اتاق خود پارک نمایند. » یکی از مشخصه های اصلی متل ها عدم وجود لابی در آنهاست چرا که میهمانان به مجرد وارد شدن به متل، بدون نیاز به پیاده شدن، کلید اتاق خود را از پذیرش دریافت کرده و مستقیماً به سمت اتاق خود رانندگی می نمایند.
این اصطلاح به نوعی هتل متشکل از یک ساختمان منفرد از اتاق های متصل که درهای آن رو به پارکینگ و در برخی شرایط یک محوطهٔ مشترک یا یک سری کابین های کوچک با پارکینگ مشترک تشکیل می شد گفته می شود. متل ها اغلب به صورت انفرادی مالکیت دارند، اگرچه متل های زنجیره ای نیز وجود دارند.
در بسیاری کشورها در حاشیه ها و جاده های کمربندی شهرها برای مسافرانی که با وسیله شخصی مسافت طولانی را طی می کنند، واحدهای اقامتی ایجاد می نمایند. این واحدهای اقامتی معمولاً به صورت واحدهای یک یا دو طبقه می باشد که دارای اتاق، تلویزیون، یخچال و امکانات تهیه چای و قهوه هستند. بعضی از متل ها دارای تجهیزات گسترده تری هستند و بعضی ساده ترند. در حوالی این متل ها معمولاً سوپرمارکت، رستوران و پمپ بنزین ایجاد می شود تا مسافران بتوانند مایحتاج خود را به راحتی تأمین کنند. هزینه اقامت در این واحدهای اقامتی به دلیل این که خدمات گسترده ای ارائه نمی دهند معمولاً کمتر از هتل ها است. [ ۲]
تفاوت راه سرا ( متل ) با مهمانخانه ( هتل ) بیشتر در اینست که در راه سراها نام و نشان مشتری تا اندازه زیادی برای صاحب اقامتگاه ناشناس می ماند و اینکه جایگاه راه سراها معمولاً در کنار بزرگراه ها و جاده هاست برخلاف مهمانخانه ها که بیشتر در هسته های شهری قرار دارند. همچنین معمولاً درهای اتاق های راه سراها معمولاً رو به بیرون و به جاده باز می شود درحالی که درها در یک مهمانخانه معمولاً به یک راهرو باز می شود.
پیشینهٔ راه سراها به شیوه سنتی به زمان های دور می رسد و کاروانسراها را می توان نیاکان راه سراهای نوین دانست.
تاریخچه راه سرا به سبک نوین به دهه ۱۹۲۰ در ایالات متحده آمریکا برمی گردد یعنی زمانی که دسته های وسایل نقلیهٔ شخصی در بزرگراههای آن کشور سرگردان می گشتند. با شروع توسعه سیستم های بزرگراهی بزرگ در دهه ۱۹۲۰، سفرهای جاده ای از راه دور رایج تر شد و نیاز به مکان های اقامتی شبانه ارزان و به راحتی در دسترس نزدیک به مسیرهای اصلی منجر به رشد مفهوم متل شد. [ ۳] متل ها در دهه ۱۹۶۰ با افزایش مسافرت با اتومبیل شخصی به اوج محبوبیت خود رسیدند، اما در رقابت با هتل های زنجیره ای جدیدتر که در تقاطع بزرگراه ها رایج شد، به تدریج رونق آن ها کاهش یافت.