راهبرد نظامی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
راهبرد نظامی[ ۱] یا استراتژی نظامی، سیاستی است که سازمان های نظامی به منظور رسیدن به اهداف راهبردی مطلوب اتخاذ می کنند. [ ۲]
برابر انگلیسی واژهٔ راهبرد که در فارسی نیز کاربر زیادی دارد واژهٔ «استراتژی» است. این واژه از ریشهٔ یونانی استراتیگوس ( strategos ) گرفته شده[ ۳] و نخستین بار در سدهٔ ۱۸ میلادی در معنای «هنر ژنرال»[ ۴] یا «هنر سازماندهی» یگان ها[ ۵] مورد استفاده قرار گرفته است. راهبرد نظامی شامل طرح ریزی و هدایت لشکرکشی ها، تحرک و استقرار نیروها و فریب دشمن است.
کارل فون کلاوزویتس که ملقب به پدر مطالعات راهبردی نوین است راهبرد نظامی را «به کارگیری نبردها در جهت کسب پیروزی نهایی در جنگ» تعریف می کند. تعریفی که لیدل هارت از راهبرد نظامی ارائه می دهد تأکید کمتری بر نبرد دارد: «راهبرد نظامی هنر توزیع و به کارگیری توانایی های نظامی به منظور برآوردن کامل اهداف راهبرد است. »
با این حال هر دو نفر، اهداف سیاسی را مقدم بر اهداف نظامی می دانند و به این شکل خواهان کنترل نظام به دست افراد غیرنظامی هستند.
راهبرد نظامی، طرح ریزی و اجرای رقابت بین گروه های مسلح بسیار بزرگ متخاصم است. در راهبرد نظامی دو طرف می کوشند تا با استفاده از منابع دیپلماتیک، اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی در برابر منابع دشمن به سیادت نظامی برسند یا تمایل دشمن به جنگ را کاهش دهند.
راهبرد نظامی ابزار عمده ای است که می تواند منافع ملی را تأمین کند. راهبرد نظامی نوین توسط علوم نظامی گسترش یافت. [ ۶] این مقوله شاخه ای از جنگ و سیاست خارجی به شمار می آید.
در مقام مقایسه باید یادآور شد، راهبرد کلان راهبرد بزرگترین سازمان ها نظیر دولت ملت ها، کنفدراسیون ها یا ائتلاف های بین الملی است. همچنین راهبرد نظامی از لحاظ وسعت حوزهٔ نظری بزرگتر از تاکتیک نظامی است که هدفش استقرار و تحرک یگان ها در زمین یا دریا است. [ ۷]
در سدهٔ ۱۹ میلادی راهبرد نظامی را همچنان به عنوان یکی از اجزای سه گانهٔ «هنرها» یا «علوم» که جنگ ها را هدایت می کردند می شناختند؛ دیگر اجزاء شامل تاکتیک یا اجرای طرح ها و تحرکات نیروها در نبرد و لجستیک یا پشتیبانی از یک ارتش بود. این دیدگاه از دوران روم باستان تا آن زمان پابرجا مانده بود و مرز بین استراتژی و تاکتیک تا حدودی تاریک گشته و گهگاه دسته بندی یک تصمیم نظامی بر اساس نظرات افراد مختلف تفاوت می کرد. کارنوت در زمان جنگ های انقلابی فرانسه معتقد بود که راهبرد نظامی تنها شامل تمرکز یگان ها است. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرابر انگلیسی واژهٔ راهبرد که در فارسی نیز کاربر زیادی دارد واژهٔ «استراتژی» است. این واژه از ریشهٔ یونانی استراتیگوس ( strategos ) گرفته شده[ ۳] و نخستین بار در سدهٔ ۱۸ میلادی در معنای «هنر ژنرال»[ ۴] یا «هنر سازماندهی» یگان ها[ ۵] مورد استفاده قرار گرفته است. راهبرد نظامی شامل طرح ریزی و هدایت لشکرکشی ها، تحرک و استقرار نیروها و فریب دشمن است.
کارل فون کلاوزویتس که ملقب به پدر مطالعات راهبردی نوین است راهبرد نظامی را «به کارگیری نبردها در جهت کسب پیروزی نهایی در جنگ» تعریف می کند. تعریفی که لیدل هارت از راهبرد نظامی ارائه می دهد تأکید کمتری بر نبرد دارد: «راهبرد نظامی هنر توزیع و به کارگیری توانایی های نظامی به منظور برآوردن کامل اهداف راهبرد است. »
با این حال هر دو نفر، اهداف سیاسی را مقدم بر اهداف نظامی می دانند و به این شکل خواهان کنترل نظام به دست افراد غیرنظامی هستند.
راهبرد نظامی، طرح ریزی و اجرای رقابت بین گروه های مسلح بسیار بزرگ متخاصم است. در راهبرد نظامی دو طرف می کوشند تا با استفاده از منابع دیپلماتیک، اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی در برابر منابع دشمن به سیادت نظامی برسند یا تمایل دشمن به جنگ را کاهش دهند.
راهبرد نظامی ابزار عمده ای است که می تواند منافع ملی را تأمین کند. راهبرد نظامی نوین توسط علوم نظامی گسترش یافت. [ ۶] این مقوله شاخه ای از جنگ و سیاست خارجی به شمار می آید.
در مقام مقایسه باید یادآور شد، راهبرد کلان راهبرد بزرگترین سازمان ها نظیر دولت ملت ها، کنفدراسیون ها یا ائتلاف های بین الملی است. همچنین راهبرد نظامی از لحاظ وسعت حوزهٔ نظری بزرگتر از تاکتیک نظامی است که هدفش استقرار و تحرک یگان ها در زمین یا دریا است. [ ۷]
در سدهٔ ۱۹ میلادی راهبرد نظامی را همچنان به عنوان یکی از اجزای سه گانهٔ «هنرها» یا «علوم» که جنگ ها را هدایت می کردند می شناختند؛ دیگر اجزاء شامل تاکتیک یا اجرای طرح ها و تحرکات نیروها در نبرد و لجستیک یا پشتیبانی از یک ارتش بود. این دیدگاه از دوران روم باستان تا آن زمان پابرجا مانده بود و مرز بین استراتژی و تاکتیک تا حدودی تاریک گشته و گهگاه دسته بندی یک تصمیم نظامی بر اساس نظرات افراد مختلف تفاوت می کرد. کارنوت در زمان جنگ های انقلابی فرانسه معتقد بود که راهبرد نظامی تنها شامل تمرکز یگان ها است. [ ۸]
wiki: راهبرد نظامی
پیشنهاد کاربران
... [مشاهده متن کامل]
راهبرد نظامی یا استراتژی نظامی، سیاستی است که سازمان های نظامی به منظور رسیدن به اهداف راهبردی مطلوب اتخاذ می کنند.
برابر انگلیسی واژهٔ راهبرد که در فارسی نیز کاربر زیادی دارد واژهٔ �استراتژی� است. این واژه از ریشهٔ یونانی استراتیگوس ( strategos ) گرفته شده و نخستین بار در سدهٔ ۱۸ میلادی در معنای �هنر ژنرال� یا �هنر سازماندهی� یگان ها مورد استفاده قرار گرفته است. راهبرد نظامی شامل طرح ریزی و هدایت لشکرکشی ها، تحرک و استقرار نیروها و فریب دشمن است.
کارل فون کلاوزویتس که ملقب به پدر مطالعات راهبردی نوین است راهبرد نظامی را �به کارگیری نبردها در جهت کسب پیروزی نهایی در جنگ� تعریف می کند. تعریفی که لیدل هارت از راهبرد نظامی ارائه می دهد تأکید کمتری بر نبرد دارد: �راهبرد نظامی هنر توزیع و به کارگیری توانایی های نظامی به منظور برآوردن کامل اهداف راهبرد است. �
با این حال هر دو نفر، اهداف سیاسی را مقدم بر اهداف نظامی می دانند و به این شکل خواهان کنترل نظام به دست افراد غیرنظامی هستند.
مقدمات اصولی
راهبرد نظامی، طرح ریزی و اجرای رقابت بین گروه های مسلح بسیار بزرگ متخاصم است. در راهبرد نظامی دو طرف می کوشند تا با استفاده از منابع دیپلماتیک، اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی در برابر منابع دشمن به سیادت نظامی برسند یا تمایل دشمن به جنگ را کاهش دهند.
راهبرد نظامی ابزار عمده ای است که می تواند منافع ملی را تأمین کند. راهبرد نظامی نوین توسط علوم نظامی گسترش یافت. این مقوله شاخه ای از جنگ و سیاست خارجی به شمار می آید.
در مقام مقایسه باید یادآور شد، راهبرد کلان راهبرد بزرگترین سازمان ها نظیر دولت ملت ها، کنفدراسیون ها یا ائتلاف های بین الملی است. همچنین راهبرد نظامی از لحاظ وسعت حوزهٔ نظری بزرگتر از تاکتیک نظامی است که هدفش استقرار و تحرک یگان ها در زمین یا دریا است.