در برخی ادیان راهب صدقه گیر به دین آموزان و روحانیونی می گویند که برای گذران زندگی و حتی زنده ماندن، عمدتاً یا منحصراً به دریافت صدقه از مردم تکیه می کنند. اصولاً طریقت های صدقه گیر دارای اموال اندکی هستند، چه به صورت فردی و چه جمعی، و در بسیاری از موارد اعضای این فرقه ها «عهد فقر» بسته اند تا تمام وقت و توان خود را صرف عمل به ایمان، موعظه و امور دینی جامعه کنند.
صدقه زیستی نوعی ریاضت طلبی، به ویژه در مسیحیت غربی است. در مسیحیت شرقی، از برخی از زاهدان به عنوان حماقت پیشگان مسیح یاد می شود، زیرا آن ها در برهه ای از زمان برای ریاضت دینی وانمود می کنند که دیوانه هستند.
شیوه صدقه گیری در بسیاری از طریقت های مذهبی دیده می شود، از جمله مذهب کاتولیک، مرتاضان هندو، برخی از دراویش صوفی در اسلام، و راهبان جینیسم و بودیسم.
در حالی که صدقه گیران نوع اصلی راهبان در بودیسم هستند و در هندوئیسم هندی و کشورهایی که سنت های مذهبی هند را دنبا کرده اند سابقه طولانی دارند، این روش تا قرون وسطی میانه در مسیحیت رایج نبود.
راهبان طریقت ترواده در آسیای جنوب شرقی همچنان به صدقه گیری، همان طور که از سوی بودا مقرر شده است، ادامه می دهند. غذای آنان از مؤمنان تهیه می شود و به طور برابر بین همه اعضای سانگها تقسیم می شود.
در میان مسلمانان، به ویژه در شمال نیجریه، افرادی به نام المهاجرون وجود دارند که اکثراً کودکان بین ۵ تا ۱۸ سال هستند که در شهرها قرآن می آموزند و برای رزق و روزی گدایی می کنند. علاوه بر المهاجرون، در شمال نیجریه، که منطقه ای عمدتاً مسلمان است، گداهای زیادی وجود دارد که ممکن است لزوماً المهاجرون نباشند. گروه صدقه گیران در این منطقه شامل افراد دارای معلولیت جسمی مانند معلولان، نابینایان و حتی افراد مسن می شود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصدقه زیستی نوعی ریاضت طلبی، به ویژه در مسیحیت غربی است. در مسیحیت شرقی، از برخی از زاهدان به عنوان حماقت پیشگان مسیح یاد می شود، زیرا آن ها در برهه ای از زمان برای ریاضت دینی وانمود می کنند که دیوانه هستند.
شیوه صدقه گیری در بسیاری از طریقت های مذهبی دیده می شود، از جمله مذهب کاتولیک، مرتاضان هندو، برخی از دراویش صوفی در اسلام، و راهبان جینیسم و بودیسم.
در حالی که صدقه گیران نوع اصلی راهبان در بودیسم هستند و در هندوئیسم هندی و کشورهایی که سنت های مذهبی هند را دنبا کرده اند سابقه طولانی دارند، این روش تا قرون وسطی میانه در مسیحیت رایج نبود.
راهبان طریقت ترواده در آسیای جنوب شرقی همچنان به صدقه گیری، همان طور که از سوی بودا مقرر شده است، ادامه می دهند. غذای آنان از مؤمنان تهیه می شود و به طور برابر بین همه اعضای سانگها تقسیم می شود.
در میان مسلمانان، به ویژه در شمال نیجریه، افرادی به نام المهاجرون وجود دارند که اکثراً کودکان بین ۵ تا ۱۸ سال هستند که در شهرها قرآن می آموزند و برای رزق و روزی گدایی می کنند. علاوه بر المهاجرون، در شمال نیجریه، که منطقه ای عمدتاً مسلمان است، گداهای زیادی وجود دارد که ممکن است لزوماً المهاجرون نباشند. گروه صدقه گیران در این منطقه شامل افراد دارای معلولیت جسمی مانند معلولان، نابینایان و حتی افراد مسن می شود. [ ۱]
wiki: راهب صدقه گیر