راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، تظاهرات بزرگ طرفداران جنبش حقوق مدنی آمریکا در تاریخ ۲۸ اوت ۱۹۶۳ میلادی بود که در برابر بنای یادبود لینکلن و به سوی نشنال مال و یادبود واشینگتن در شهر واشینگتن، دی. سی. ، پایتخت ایالات متحده آمریکا برگزار شد. این راهپیمایی، بر جامعهٔ آمریکا تأثیرات مهمی را دربرداشت که از آن جمله می توان به تصویب لایحه حقوق مدنی ۱۹۶۴ اشاره کرد. با توجه به موفقیت این راهپیمایی، راهپیمایی دیگری به نام راهپیمایی از سِلما تا مونتگُمِری سامان داده شد که آن نیز به تصویب لایحه حق رای ۱۹۶۵ انجامید.
... [مشاهده متن کامل]
راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، مصادف بود با صدمین سالگرد صدور فرمان اعلامیه آزادی بردگان توسط آبراهام لینکلن و در پی اتحاد دو سازمان اصلی سیاه پوستان آمریکا به نام انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان ( NAACP ) و کنفرانس رهبران مسیحی جنوب ( SCLC ) به وقوع پیوست.
مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکا، سخنرانی معروف و تاریخی رؤیایی دارم را در این تظاهرات و در برابر جمعیتی بالغ بر ۲۵۰٬۰۰۰ نفر ایراد کرد. بر اساس ارزیابی های میدانی، ۷۵ تا ۸۰ درصد جمعیت حاضر در تظاهرات را سیاه پوستان و باقی جمعیت را سفیدپوستان تشکیل می دادند.
دیزی بیتس، تنها زنی بود که در راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، سخنرانی کرد.
جی. ادگار هوور، رئیس وقت اف بی آی معتقد بود که کمونیست ها با برگزارکنندگان این راهپیمایی در ارتباط هستند.
مالکوم ایکس، سخنگوی اُمَت اسلام، راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی را «مضحکه به سوی واشینگتن» نامیده بود.
... [مشاهده متن کامل]
راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، مصادف بود با صدمین سالگرد صدور فرمان اعلامیه آزادی بردگان توسط آبراهام لینکلن و در پی اتحاد دو سازمان اصلی سیاه پوستان آمریکا به نام انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان ( NAACP ) و کنفرانس رهبران مسیحی جنوب ( SCLC ) به وقوع پیوست.
مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکا، سخنرانی معروف و تاریخی رؤیایی دارم را در این تظاهرات و در برابر جمعیتی بالغ بر ۲۵۰٬۰۰۰ نفر ایراد کرد. بر اساس ارزیابی های میدانی، ۷۵ تا ۸۰ درصد جمعیت حاضر در تظاهرات را سیاه پوستان و باقی جمعیت را سفیدپوستان تشکیل می دادند.
دیزی بیتس، تنها زنی بود که در راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، سخنرانی کرد.
جی. ادگار هوور، رئیس وقت اف بی آی معتقد بود که کمونیست ها با برگزارکنندگان این راهپیمایی در ارتباط هستند.
مالکوم ایکس، سخنگوی اُمَت اسلام، راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی را «مضحکه به سوی واشینگتن» نامیده بود.
