راه و رسم نو، برنامۀ (New Deal)
راه و رسم نو، برنامه
در تاریخ امریکا، برنامه ای که در زمان رئیس جمهور فرانکلین دی روزولت به تصویب رسید (۱۹۳۳): به منظور مقابله با بحران اقتصادی رکود بزرگ، و اجرای اصلاحات اجتماعی از طریق اشتغال اشخاص در تأسیسات دولتی، پرداخت وام های کشاورزی کم بهره، بیمۀ سالخوردگان و بیکاری، جلوگیری از کار کودکان، حمایت از شاغلان در برابر رفتار ناحق کارفرمایان، و پرداخت وام به مسئولان محلی به منظور پاک سازی زاغه ها. روزولت هنگام پذیرش نامزدی «حزب دموکرات» برای انتخابات ریاست جمهوری در ۱۹۳۲ اعلام کرد: «به شما و خودم راه و رسم جدیدی را برای مردم امریکا وعده می دهم.» راه و رسم نو در آغاز عمدتاً بر پایۀ امدادرسانی و پرداخت اعانه بود ولی از ۱۹۳۵ با آغاز آنچه دومین راه و رسم نو خوانده می شود، تأکیدها متوجه اجرای اصلاحات شد. محور راه و رسم جدید، قانون تأمین اجتماعی ۱۹۳۵ بود که نظام فدرالی و فراگیر بیمه را برای سالخوردگان و بیکاران عرضه کرد. سازمان تأسیسات دولتی برای جاده سازی، احداث ساختمان های دولتی و عملیات مشابه ۳.۳میلیارد دلار دریافت کرد. سازمان تعدیل کشاورزی با محدود کردن تولید قیمت محصولات کشاورزی را بالا برد. در ۱۹۳۵، هری هاپکینز مسئول آژانس جدید سازمان پیشرفت کارها شد و علاوه بر این که مسئول تأسیسات دولتی بود، با طرح های فدرال تئاتر، نویسندگان و هنرها به انقلاب فرهنگی پرداخت. وقتی سازمان پیشرفت کارها منحل شد (۱۹۴۳)، برای ۸.۵میلیون نفر تولید شغل کرده بود. دیوان عالی، برخی از بندهای برنامه راه و رسم نو را مغایر قانون اساسی اعلام کرد (۱۹۳۵ـ۱۹۳۶). این برنامه از افزایش عضویت در اتحادیۀ کارگری حمایت کرد، برخی از زمینه های اقتصادی امریکا را، که پیش از آن قانونمند نبود، تحت کنترل فدرال درآورد، و حیات فرهنگی و روحیۀ اجتماعی را احیا کرد. گرچه تا زمان نیازهای نظامی ـ صنعتی جنگ جهانی دوم، اشتغال کامل به دست نیامد، برنامۀ راه و رسم نو برای نظام صنعتی ـ سرمایه داری، ثبات سیاسی به ارمغان آورد. همچنین، چشم انداز سیاسی را دگرگون، و حزب دموکرات را به حزب اکثریت تبدیل کرد و از ۱۸۰۶ به نفوذ جمهوری خواهان پایان داد. برنامۀ راه و رسم نو اساساً زادۀ اندیشۀ جمعی از دانشمندان و مشاوران در ۱۹۳۲ بود. عواملی که در رسیدن به اهداف این راه و رسم مؤثر بودند، عبارت اند از کاهش ۴۰درصدی ارزش برابری دلار، استفاده از معیاری به جز طلا، و احیای مجدد شرکت مالی ترمیم که وام های ضروری می پرداخت و مؤسس آن هربرت هوور، جانشین روزولت بود. راه و رسم نو در دستیابی به اهداف اش تا حدودی موفق بود. ورود ایالات متحد به جنگ جهانی دوم بسیاری از معضلاتی را که سبب سردرگمی برنامه ریزان و مجریان راه و رسم نو شده بود موقتاً ایجاد کرد، و درآمدهای کشاورزی را به اوج رساند. اما راه و رسم نو مبنایی برای پای بندی هرچه بیشتر دولت فدرال به مدیریت اقتصاد و تدارک برنامه های منظم کمک رسانی به تهیدستان فراهم کرد.
راه و رسم نو، برنامه
در تاریخ امریکا، برنامه ای که در زمان رئیس جمهور فرانکلین دی روزولت به تصویب رسید (۱۹۳۳): به منظور مقابله با بحران اقتصادی رکود بزرگ، و اجرای اصلاحات اجتماعی از طریق اشتغال اشخاص در تأسیسات دولتی، پرداخت وام های کشاورزی کم بهره، بیمۀ سالخوردگان و بیکاری، جلوگیری از کار کودکان، حمایت از شاغلان در برابر رفتار ناحق کارفرمایان، و پرداخت وام به مسئولان محلی به منظور پاک سازی زاغه ها. روزولت هنگام پذیرش نامزدی «حزب دموکرات» برای انتخابات ریاست جمهوری در ۱۹۳۲ اعلام کرد: «به شما و خودم راه و رسم جدیدی را برای مردم امریکا وعده می دهم.» راه و رسم نو در آغاز عمدتاً بر پایۀ امدادرسانی و پرداخت اعانه بود ولی از ۱۹۳۵ با آغاز آنچه دومین راه و رسم نو خوانده می شود، تأکیدها متوجه اجرای اصلاحات شد. محور راه و رسم جدید، قانون تأمین اجتماعی ۱۹۳۵ بود که نظام فدرالی و فراگیر بیمه را برای سالخوردگان و بیکاران عرضه کرد. سازمان تأسیسات دولتی برای جاده سازی، احداث ساختمان های دولتی و عملیات مشابه ۳.۳میلیارد دلار دریافت کرد. سازمان تعدیل کشاورزی با محدود کردن تولید قیمت محصولات کشاورزی را بالا برد. در ۱۹۳۵، هری هاپکینز مسئول آژانس جدید سازمان پیشرفت کارها شد و علاوه بر این که مسئول تأسیسات دولتی بود، با طرح های فدرال تئاتر، نویسندگان و هنرها به انقلاب فرهنگی پرداخت. وقتی سازمان پیشرفت کارها منحل شد (۱۹۴۳)، برای ۸.۵میلیون نفر تولید شغل کرده بود. دیوان عالی، برخی از بندهای برنامه راه و رسم نو را مغایر قانون اساسی اعلام کرد (۱۹۳۵ـ۱۹۳۶). این برنامه از افزایش عضویت در اتحادیۀ کارگری حمایت کرد، برخی از زمینه های اقتصادی امریکا را، که پیش از آن قانونمند نبود، تحت کنترل فدرال درآورد، و حیات فرهنگی و روحیۀ اجتماعی را احیا کرد. گرچه تا زمان نیازهای نظامی ـ صنعتی جنگ جهانی دوم، اشتغال کامل به دست نیامد، برنامۀ راه و رسم نو برای نظام صنعتی ـ سرمایه داری، ثبات سیاسی به ارمغان آورد. همچنین، چشم انداز سیاسی را دگرگون، و حزب دموکرات را به حزب اکثریت تبدیل کرد و از ۱۸۰۶ به نفوذ جمهوری خواهان پایان داد. برنامۀ راه و رسم نو اساساً زادۀ اندیشۀ جمعی از دانشمندان و مشاوران در ۱۹۳۲ بود. عواملی که در رسیدن به اهداف این راه و رسم مؤثر بودند، عبارت اند از کاهش ۴۰درصدی ارزش برابری دلار، استفاده از معیاری به جز طلا، و احیای مجدد شرکت مالی ترمیم که وام های ضروری می پرداخت و مؤسس آن هربرت هوور، جانشین روزولت بود. راه و رسم نو در دستیابی به اهداف اش تا حدودی موفق بود. ورود ایالات متحد به جنگ جهانی دوم بسیاری از معضلاتی را که سبب سردرگمی برنامه ریزان و مجریان راه و رسم نو شده بود موقتاً ایجاد کرد، و درآمدهای کشاورزی را به اوج رساند. اما راه و رسم نو مبنایی برای پای بندی هرچه بیشتر دولت فدرال به مدیریت اقتصاد و تدارک برنامه های منظم کمک رسانی به تهیدستان فراهم کرد.
wikijoo: راه_و_رسم_نو،_برنامه