راه نشینی

لغت نامه دهخدا

راه نشینی. [ ن ِ ] ( حامص مرکب ) عمل راه نشین. || گدایی. نشستن در معابر سؤال را. نشستن بر سر راهها گدایی را. رجوع به راه نشین شود.

عمل راه نشین . یا گدایی . نشستن در معابر سوال را . نشستن بر سر راهها گدایی را .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید