راه دویده

راه دویده ؛ کنایه از سعی و تلاش بیفایده. چون کسی بسفر رود و بی نیل مقصود برگردد وی را پرسند سفر چه فایده دارد؟ گوید: راه دویده ؛ یعنی منازل طی کرده. ( از بهار عجم ) ( از ارمغان آصفی ) . اصل مثل آنکه ، امردی بود مفعول هر چه از اینراه بدست می آورد بر فقرا قسمت میکرد و چون ریش برآورد دزدی پیشه گرفت باز مال دزدی بر فقرا اعطا میکرد. روزی از آخوندی ظریف مسأله پرسید، آخوند گفت : �ثواب و گناه برابر، راه دویده و کون دریده بتو واماند�. ( از آنندراج ) ( از بهار عجم ) :
... [مشاهده متن کامل]