راه جویان

لغت نامه دهخدا

راه جویان. ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال جستن راه. که در حال جستن راه باشد. || عاقل. طالب حقیقت :
بیوزش بنزدیک موبد شدند
همه راه جویان و بخرد شدند.

فردوسی.

در راه روش چو خضر پوپان
هنجارنمای و راه جویان.

نظامی.

در حال جستن راه . که در حال جستن راه باشد . یا عاقل . طالب حقیقت .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید