راه اور

لغت نامه دهخدا

( راه آور ) راه آور. [ وَ ] ( ن مف مرکب ، اِ مرکب ) مخفف راه آورده و راه آورد. ره آورد. سوغات و ارمغان و هدیه و هر چیزی که چون شخصی از جایی و از سفری بازآید برای کسی بیاورد اگر همه قصیده شعر باشد. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ).
- راه آور دادن ؛ سوغاتی دادن. راه آورد دادن : تعریض ؛ راه آور دادن. ( یادداشت مؤلف ).

پیشنهاد کاربران

بپرس