راه اموز

لغت نامه دهخدا

( راه آموز ) راه آموز. ( نف مرکب ) ره آموز. استاد. ( بهار عجم ). راهنما و رهنمون. ( از آنندراج ). راهنما و بدرقه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ره آموز در همین لغت نامه شود. || که از کسی راه یاد گیرد.

فرهنگ فارسی

( راه آموز ) ره آموز . استاد . راهنما و رهنمون . یا که از کسی راه یاد گیرد .

فرهنگ عمید

( راه آموز ) راهنما، نشان دهندۀ راه.

پیشنهاد کاربران

بپرس