راه افکندن. [ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گذر کردن. رفتن راه.- راه افکندن ( فکندن ) در جایی ؛ کنایه از راه رفتن. ( بهار عجم ) ( آنندراج ) ( ارمغان آصفی ) : آن حرم قدس چو واپس فکندراه در اقصای مقدس فکند.امیرخسرو دهلوی ( از بهار عجم ).