رامی تبریزی، حسن ( ـ۷۹۵/۷۷۰ق)
(یا: شرف رامی؛ شرف الدین رامی) شاعر و نثرنویس ایرانی. در روزگار شاه منصور، از شاهان آل مظفر، لقب ملک الشعرا گرفت. نخست در مراغه به خدمت خواجه نصیرالدین طوسی رسید و سپس به دربار سلطان اویس جلایری پیوست. رامی در سرودن قصیده، غزل و صنایع شعری چیره دست بود. از آثارش: انیس العشاق به نثر (تهران، ۱۳۲۵ق)؛ حدایق الحقایق؛ بدایع الصنایع؛ مثنوی های ده فصل و باباکوهی و دختر ملک.
(یا: شرف رامی؛ شرف الدین رامی) شاعر و نثرنویس ایرانی. در روزگار شاه منصور، از شاهان آل مظفر، لقب ملک الشعرا گرفت. نخست در مراغه به خدمت خواجه نصیرالدین طوسی رسید و سپس به دربار سلطان اویس جلایری پیوست. رامی در سرودن قصیده، غزل و صنایع شعری چیره دست بود. از آثارش: انیس العشاق به نثر (تهران، ۱۳۲۵ق)؛ حدایق الحقایق؛ بدایع الصنایع؛ مثنوی های ده فصل و باباکوهی و دختر ملک.
wikijoo: رامی_تبریزی،_حسن_(_ـ۷۹۵/۷۷۰ق)