راموس، فیدِل (۱۹۲۸)(Ramos, Fidel)
راموس، فیدِل
سیاستمدار راست میانۀ فیلیپینی، از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ رئیس جمهور آن کشور. برای مذاکره با گروه های مسلمان شورشی و جدایی طلب جزیرۀ میندانائو کمیسیونی تشکیل داد و موفق شد که در سپتامبر ۱۹۹۶ با یکی از گروه های شورشی به توافق صلح برسد. همچنین، به عنوان بخشی از اقدامات دولت برای پایان بخشیدن به فساد و نقض حقوق بشر، نیروی پلیس فیلیپین را تصفیه کرد. این اقدامات و دیگر ابتکارات او حمایت مردم را به نفع او جلب کرد و در انتخابات مه ۱۹۹۵ مجلس، در دوره ای که اقتصاد فیلیپین در حال شکوفایی بود، حامیان او به پیروزی قاطعی دست یافتند. اما از ۱۹۹۷ وضع اقتصادی رو به وخامت گذاشت و پول فیلیپین (پِسو) در ژوئیۀ ۱۹۹۷ ارزش خود را از دست داد. او در ۱۹۹۸، به موجب قانون اساسی، دیگر نمی توانست در انتخابات ریاست جمهوری خود را نامزد کند و جوزف استرادا، معاون او، به ریاست جمهوری رسید. راموس، که از جامعۀ اقلیت پروتستان فیلیپین برخاسته بود، فارغ التحصیل مدرسۀ نظامی معتبر وست پوینت در ایالات متحد امریکا بود و در کره و ویتنام خدمات نظامی فعّالانه ای کرده بود. در ۱۹۸۱، در دورۀ ریاست جمهوری فردیناند مارکوس، راموس به مقام نایب رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح تعیین شد. اما در فوریۀ ۱۹۹۶ همراه با خوان پونسه انریله، به رهبر مخالفان دولت، کوراسون آکینو، و مبارزه ای که وی با شعار «قدرت مردم» با دیکتاتوری مارکوس به راه انداخته بود پیوست. آکینو او را در ۱۹۸۶ به ریاست ستاد ارتش و در ۱۹۸۸ به وزارت دفاع منصوب کرد. راموس از متحدان سرسخت آکینو باقی ماند و در سلسله کودتا هایی ناموفق در کنار او ایستاد و از همین رو آکینو وی را به عنوان جانشین خود نامزد ریاست جمهوری کرد. راموس، با بهره مندی از پشتیبانی اتحاد ملی دموکرات مسیحی ها (لاکاس)، در انتخابات ریاست جمهوری مه ۱۹۹۲ به پیروزی رسید، اما فقط ۲۴ درصد آرای مردم را به دست آورد.
راموس، فیدِل
سیاستمدار راست میانۀ فیلیپینی، از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ رئیس جمهور آن کشور. برای مذاکره با گروه های مسلمان شورشی و جدایی طلب جزیرۀ میندانائو کمیسیونی تشکیل داد و موفق شد که در سپتامبر ۱۹۹۶ با یکی از گروه های شورشی به توافق صلح برسد. همچنین، به عنوان بخشی از اقدامات دولت برای پایان بخشیدن به فساد و نقض حقوق بشر، نیروی پلیس فیلیپین را تصفیه کرد. این اقدامات و دیگر ابتکارات او حمایت مردم را به نفع او جلب کرد و در انتخابات مه ۱۹۹۵ مجلس، در دوره ای که اقتصاد فیلیپین در حال شکوفایی بود، حامیان او به پیروزی قاطعی دست یافتند. اما از ۱۹۹۷ وضع اقتصادی رو به وخامت گذاشت و پول فیلیپین (پِسو) در ژوئیۀ ۱۹۹۷ ارزش خود را از دست داد. او در ۱۹۹۸، به موجب قانون اساسی، دیگر نمی توانست در انتخابات ریاست جمهوری خود را نامزد کند و جوزف استرادا، معاون او، به ریاست جمهوری رسید. راموس، که از جامعۀ اقلیت پروتستان فیلیپین برخاسته بود، فارغ التحصیل مدرسۀ نظامی معتبر وست پوینت در ایالات متحد امریکا بود و در کره و ویتنام خدمات نظامی فعّالانه ای کرده بود. در ۱۹۸۱، در دورۀ ریاست جمهوری فردیناند مارکوس، راموس به مقام نایب رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح تعیین شد. اما در فوریۀ ۱۹۹۶ همراه با خوان پونسه انریله، به رهبر مخالفان دولت، کوراسون آکینو، و مبارزه ای که وی با شعار «قدرت مردم» با دیکتاتوری مارکوس به راه انداخته بود پیوست. آکینو او را در ۱۹۸۶ به ریاست ستاد ارتش و در ۱۹۸۸ به وزارت دفاع منصوب کرد. راموس از متحدان سرسخت آکینو باقی ماند و در سلسله کودتا هایی ناموفق در کنار او ایستاد و از همین رو آکینو وی را به عنوان جانشین خود نامزد ریاست جمهوری کرد. راموس، با بهره مندی از پشتیبانی اتحاد ملی دموکرات مسیحی ها (لاکاس)، در انتخابات ریاست جمهوری مه ۱۹۹۲ به پیروزی رسید، اما فقط ۲۴ درصد آرای مردم را به دست آورد.
wikijoo: راموس،_فیدل_(۱۹۲۸)