راموت

لغت نامه دهخدا

راموت. ( اِخ ) مکانهای مرتفع. ( قاموس کتاب مقدس ).

راموت. ( اِخ ) یکی از اشخاصی بودکه زنان غریبه را تزویج نمود. ( قاموس کتاب مقدس ).

یکی از اشخاصی بود که زنان غریبه را تزویج نمود .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید