رامش بر

لغت نامه دهخدا

رامش بر. [ م ِ ب َ ] ( نف مرکب ) برنده رامش. برنده شادی و عشرت. بهره مند از خوشی. خوشحال و مسرور و محظوظ که از رامش بهره برد :
یکی هاتف از خانه آواز داد
چو رامشگری نزد رامش بری.
منوچهری.
|| برنده رامش. از میان بردارنده خوشی و شادی و طرب. زداینده شادمانی و عشرت.

فرهنگ فارسی

برند. رامش . برنده شادی و عشرت . بهره مند از خوشی .

پیشنهاد کاربران

بپرس