رامسس یکم

رامسس یکم فرعون بنیان گذار دودمان نوزدهم در مصر باستان بود. زمان و طول دقیق فرمانروایی او آشکار نیست اما بیشتر منابع دو دوره زمانی ۱۲۹۲ - ۱۲۹۰ پیش از میلاد[ ۱] و ۱۲۹۵ - ۱۲۹۴ پ. م. [ ۲] را محتمل تر می دانند. با آنکه رامسس یکم بنیان گذار سلسله نوزدهم بود، دوره کوتاه حکومت او مرحله ای گذار میان دوران پادشاهی هرمهب، که مصر را در دودمان هجدهم به ثبات رساند، و فرمانروایان پرقدرتی در سلسله نوزدهم، به ویژه رامسس دوم نوه او که مصر را به امپراتوری ابرقدرتی تبدیل کرد، بود.
رامسس یکم لذت کوتاهی از دوره فرمانروایی خود برد و این از کم بودن تعداد تندیس های مربوط به او آشکار است: شاه زمان کمی برای ساخت بناهای یادبود و به جا ماندنی داشت و جسدش با شتاب و عجله در آرامگاهی کوچک و نیمه ساخته گذاشته شد. [ ۳] جسد رامسس سالخورده در دره پادشاهان گذاشته شد. آرامگاه او، که در سال ۱۸۱۷ توسط جیووانی بلزونی کشف شد، دارای ابعادی کوچک است و این تصور را به دست می دهد که با شتاب ساخته شده باشد. به گفته جویس تیلدسلی، باستان شناس انگلیسی، آرامگاه رامسس یکم از تنها یک راهرو و یک اتاق نیمه تمام ساخته شده بود که
دیوارهایش، که با شتاب نقاشی شده بودند، شاه را به همراه خدایگانش نشان می دادند در حالی که ازیریس در جایگاهی والا گذاشته شده بود. تابوت سنگی گرانیت نیز به جای آنکه ترااشیده شده باشد رنگ آمیزی شده بود. به دلیل عجله در آماده سازی، اشکال هایی در رنگ آمیزی به چشم می خورد. [ ۳]
رامسس با شهبانو سیتره ازدواج کرد و فرزندشان ستی یکم پس از او به پادشاهی رسید.