(یا: رامانیان)، طایفه ای از کردان یا گوسفندداران چادرنشین فارس، در قرون اول اسلامی. اینان به همراه اسماعیلیان، شکانیان، کرزوبیان و مسعودیان، خاندان شبانکارة فارس را تشکیل می دادند و سلسلة نسب خود را به اردشیر بابکان، پادشاه ساسانی و منوچهر پیشدادی، پادشاه افسانه ای ایران می رساندند. بنی فضلویه یا اتابکان شبانکارة فارس از این مردم بودند و فضلویة بن حسنویه، مؤسس و سرکردة آنان بود. فضلویه پیش از پیوستن به ابومنصور بهرام شیرازی، وزیر فولادستون، به چوپانی مشغول بود. او چند سالی را در خدمت ابومنصور گذراند و با حمایت مالی او به مناصب عالی رسید. فولادستون در ۴۴۸ق وزیر خود را کشت و فضلویه با همراهی بعضی اعیان فارس، فولادستون را خلع و زندانی کرد و پس از چندی او را کشت و خود حاکم فارس شد و بدین ترتیب دولت شبانکارگان فارس را تأسیس کرد که تا ۷۵۶ق برقرار بود. نیز ← شبانکاره
wikijoo: رامانی