رامانوجان سرینی واسا اینگار

رامانوجان سرینی واسا آینگار. رامانوجان، سرینی واسا آیِنگار (۱۸۸۷ـ۱۹۲۰)(Ramanujan, Srinivasa Aaiyangar)ریاضی دان هندی. دستاوردهای اصلی اش به خصوص در زمینۀ نظریۀ توابع و نظریۀ اعداد بود. رامانوجان در نزدیکی کومباکونام، در ایالت مَدرَس، تامیل نادوی فعلی، زاده شد و ریاضیات را نزد خود، و فقط از یک کتاب درسی، با عنوان چکیده ای از قضایای مقدماتی در ریاضیات محض و کاربردی (۱۸۸۰)، اثر جی اس کار، آموخت. در ۱۹۱۴، با دریافت بورس به دانشگاه کیمبریج انگلستان رفت، ولی در ۱۹۱۹، به علت ابتلا به بیماریی که احتمالاً سل بود، ناچار به هند بازگشت. کتاب درسی کار، به خصوص بخشی از آن که دربارۀ ریاضیات محض بود، مبنای همۀ کارهای رامانوجان بود، ولی او با اطلاعاتی که از این کتاب به دست آورد، توانست از مطالب آن فراتر رود و قضایای بدیعی در بسیاری زمینه ها عرضه کند. با این همه، به سبب قلت اطلاعات، قضایایی از پیش شناخته شده را هم «کشف» می کرد. رامانوجان با همکاری حامی و مشاورش، گادفری هرولد هاردی، ریاضی دان کیمبریج، نظریه ای دربارۀ روش های تجزیۀ یک عدد صحیح به مجموع چند عدد صحیح کوچک تر، که آن ها را جمعوند می نامند، پدیدآورد. در نظریۀ توابع، تقریب های دقیقی از πپیداکرد و پژوهش هایی در توابع پیمانه ای، بیضوی، و بعضی توابع دیگر صورت داد. مجموعۀ آثار او در ۱۹۲۷ به همت هاردی منتشر شد.