رام شدگی جزیره ای

رام شدگی جزیره ای ( به انگلیسی: Island tameness ) بسیاری از گونه های جانوری تمایل به زندگی در جزیره های دوردست و منزوی دارند. چرا که در جزیره ها توان شکارچی ها به ویژه شکارچیان و درندگان بزرگ کم می شود. در حقیقت این امر به دلیل «ساده زیستی محیطی» است و همچنین با ضعیف شدن یا از بین رفتن درندگان بزرگ ویژگی های دفاعی و سازگاری سایر جانوران نیز دست خوش تغییر می شود. چرا که تهدیدهای پیشین از میان رفته است. برای مثال همین شیوه فرگشت در غاز هاوایی نیز مشاهده می شود. اما اگر پستانداران یا سایر شکارچیان درنده از محیط دیگر وارد جزیره منزوی شوند جانوران بومی چون بخش اعظم ویژگی های دفاعی خود را در فرگشت از دست داده اند در خطر انقراض قرار می گیرد. دانشمندان بر این باورند که دلیل انقراض پرنده دودو نیز همین دلیل بوده که با ورود پستانداران بزرگ ( انسان ها ) بی دفاع مانده و به راحتی شکار شده است.
در یک مقایسه در میان ۶۶ گونه مارمولک اثبات شد مارمولک هایی که در محیطی منزوی دور از انسان ها زندگی و رشد کرده اند، در مواجهه با انسان به آن ها بیشتر نزدیک می شوند و ترس کمتری از انسان ها دارند اما سایر مارمولک ها که در محیطی غیر منزوی زیست کرده اند به انسان ها نزدیک نمی شوند. [ ۱] به گفته نویسندگان، چارلز داروین براین باور بود که رفتار فرار در جایی که شکارچیان در جزایر دور افتاده نادر یا غایب باشند، پایین تر است، چراکه پاسخ های فرار غیرضروری از نظر زمان و انرژی هزینه بر هستند. این پدیده نه تنها در جانوران بلکه در گیاهان هم وجود دارد برای مثال گیاهانی که در محیطی منزوی دور از گیاه خواران وجود دارند در بخش های مختلف آن ها خار نمی روید. ( خارها جنبه دفاعی گیاهان در برابر گیاه خواران هستند و یک مانع طبیعی در برابر خورده شدن میباشند ) [ ۲]