رام جس. [ ] ( اِخ ) از ادبا و شعرای نامی هندوستان بود که مذهب براهمه داشت. او در شعر محیط تخلص می کرد. با اینکه پدر وی از مردم لاهور بود ولی خود در شهر دهلی دیده بر جهان گشود و در شهر مذهبی بنارس بمناصب و مقامات مهم دولتی نائل آمد. او را سه مثنوی معروف بزبان پارسی است بنام «محیط درد»، «محیط عشق » و «محیط غم » و چهار رساله بزبان سنسکریت در باره تصوف زیر عنوان «محیط الحقایق »، «محیط الاسرار»، «گلشن معرفت » و «محیط معرفت ». پدروی «لالا کنکه بشوم » نیز از گویندگان نامی بود که در شعر «عاجز» تخلص میکرد. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ).
