راقم
/rAqem/
مترادف راقم: دبیر، قلمزن، کاتب، محرر، منشی، منصف، نگارنده، نویسنده
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
- راقم الحروف . رجوع به راقم حروف شود.
- راقم حروف یا راقم الحروف ؛ من نویسنده. ( یادداشت مؤلف ). نویسنده حروف و آنکه کاغذ را نوشته است. ( ناظم الاطباء ) : راقم حروف در جواب این سخن طعنه آمیز ایشان گفت که مرا این وقت چنین بخاطر میرسد... ( مجمل التواریخ ابوالحسن گلستانه ص 195 ). و رجوع به ص 31 و 222 و 223 همان کتاب شود.
|| خطدار. ( ناظم الاطباء ).
راقم. [ ق ِ ] ( اِخ ) شهری که به بنی ابن یامین تعلق داشت. و موقعش معلوم نیست. ( قاموس کتاب مقدس ).
راقم. [ ق ِ] ( اِخ ) مردی از نسل مسنی. ( از قاموس کتاب مقدس ).
راقم. [ ق ِ ] ( اِخ ) یکی از سلاطین مدیان که بنی اسرائیل ایشان را بقتل رسانیدند. ( از قاموس کتاب مقدس ).
راقم. [ ق ِ ] ( اِخ ) مردی ازنسل یهودا و از بنی حبرون بود. ( قاموس کتاب مقدس ).
راقم.[ ق ِ ] ( اِخ ) آناطولی. از قاضی عسکرهای آناطول بوده و در سال 1241 هَ. ق. درگذشته و در جوار زنجیرلی قپو بخاک سپرده شده است. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ).
راقم. [ ق ِ ] ( اِخ ) عثمانی. مصطفی افندی. از خطاطان نامی عثمانی و شاگرد یدی قلعه لی بود که بسال 1181 هَ. ق. درگذشت و در گورستان مرکز افندی بخاک سپرده شد. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ).
راقم. [ ق ِ ] ( اِخ ) محمد حسین متخلص به راقم و ملقب به افضل الشعراء شیرین سخن خان ، او مؤلف فرهنگ فارسی «بحر عجم » میباشد که بسال 1268 هَ. ق. بتألیف آن آغاز کرده است. ( از مقدمه فرهنگ فارسی معین ص 43 ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - نویسنده محرر محرر کتاب . یا راقم ( این ) سطور نویسنده از خود چنین تعبیر آورد . ۲ - بافنده جامه جمع راقمین .
محمد حسین متخلص به راقم و ملقب به افضل الشعرائ شیرین سخن خان او موئ لف فرهنگ فارسی بحر عجم می باشد که بسال ۱۲۶۸ ق . به تالیف آن آغاز کرده است .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
مترادف ها
نویسنده، مصنف، سخنور، راقم، خامه ران
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
سلیم
راقم:
* نویسنده، نگارش گر
** یکی از سرایندگان دیزباد بالا بنام ملا زین العابدین میرشاهی که گزین نامش � راقم میرشاهی� بود که در سال 1345 خورشیدی در همان روستا در گذشته، از وی سروده هایی هم بجای مانده است.
راقم:
* نویسنده، نگارش گر
** یکی از سرایندگان دیزباد بالا بنام ملا زین العابدین میرشاهی که گزین نامش � راقم میرشاهی� بود که در سال 1345 خورشیدی در همان روستا در گذشته، از وی سروده هایی هم بجای مانده است.