رافی، هاکوپ ملیک (سلماس ۱۸۳۵ـ تفلیس ۱۸۸۸) (Raffi, Hakob Melik)
(یا: هاکوپیان) شاعر و داستان نویس ارمنی ایرانی. با پدرش، که پیشۀ بازرگانی داشت، به بیشتر شهرهای ایران سفر کرد. در ۱۸۴۷ برای ادامۀ تحصیل به تفلیس رفت. در ۱۸۵۵/۱۸۵۶ به زادگاهش بازگشت. در ۱۸۷۸ برای همیشه به تفلیس کوچید. در گسترش زبان ادبی ارمنی تأثیر فراوان داشته، اما خود در آثارش متأثر از فرهنگ ایرانی است. از آثارش: دیرآخ تامار (۱۸۶۰)؛ رمان های رعدها، داویدبیگ، دیوانه، یادداشت های دزد صلیب؛ سالبی و خروس طلایی؛ منظومۀ ما را فراخوان ای دریا که به زبان های اروپایی نیز ترجمه شده؛ بی بی شهربانو که به فارسی ترجمه شده و در مجلۀ پیام نو به چاپ رسیده است.
(یا: هاکوپیان) شاعر و داستان نویس ارمنی ایرانی. با پدرش، که پیشۀ بازرگانی داشت، به بیشتر شهرهای ایران سفر کرد. در ۱۸۴۷ برای ادامۀ تحصیل به تفلیس رفت. در ۱۸۵۵/۱۸۵۶ به زادگاهش بازگشت. در ۱۸۷۸ برای همیشه به تفلیس کوچید. در گسترش زبان ادبی ارمنی تأثیر فراوان داشته، اما خود در آثارش متأثر از فرهنگ ایرانی است. از آثارش: دیرآخ تامار (۱۸۶۰)؛ رمان های رعدها، داویدبیگ، دیوانه، یادداشت های دزد صلیب؛ سالبی و خروس طلایی؛ منظومۀ ما را فراخوان ای دریا که به زبان های اروپایی نیز ترجمه شده؛ بی بی شهربانو که به فارسی ترجمه شده و در مجلۀ پیام نو به چاپ رسیده است.