رافعی عبدالکریم بن محمد

دانشنامه آزاد فارسی

رافعی، عبدالکریم بن محمد (قزوین ۵۵۵ـ۶۲۳ق)
محدث، فقیه و مورخ ایرانی، مشهور به امام رافعی. تحصیلاتش را در زادگاهش انجام داد و برای تکمیل آن به ری رفت و هرچند که مذهب شافعی داشت، ولی در آن جا در محضر درس منتجب الدین رازی، عالم مشهور شیعه و صاحب کتاب «فهرست» حاضر شد و از او استفاده فراوان برد. او مردی زاهد پیشه بود، در تفسیر قرآن و تدریس حدیث تبحری خاص داشت و بر ادب عربی مسلط بود، شعر فارسی هم می گفت، ولی تمام آثارش به زبان عربی است. امروزه مهم ترین اثر او را کتاب التدوین فی اخبارالقزوین می دانند که در آن به تفصیل از علمای این شهر و نیز دانشمندانی که در آن جا در گذشته و یا مدتی در آن ساکن بوده اند سخن گفته و به شرح احوال و آثار آنان پرداخته و در ضمن به حوادث تاریخی هم اشاره کرده است. در این کتاب زندگی نامه ۳۳۹۸ تن به ترتیب الفبایی نام آن ها آمده است. این کتاب مهم در ۳ جلد به همت شیخ عزیزالله عطاردی به چاپ رسیده است. برخی از دیگر آثار او عبارت اند از: العزیز فی شرح الوجیز که شرحی است بر کتاب الوجیز محمد غزالی که آن را الشرح الکبیر نامیده اند و در گذشته مشهورترین اثر او بود و به آن شناخته می شد؛ شرح مسند شافعی در حدیث و المحمود در فقه شافعی.

پیشنهاد کاربران

بپرس