( راعوفة ) راعوفة. [ ف َ ] ( ع اِ ) راعوثة. سنگی که در تک چاه گذارند وقت کندن تا بر آن نشسته گل و لای آن را پاک سازند. ( از تاج العروس ). ( از اقرب الموارد ). و فی الحدیث انه ( ص ) حین سحرجعل سحره فی جف طلعة و دفن تحت راعوفة البئر. ( اقرب الموارد ) . سنگ که در بن چاه افکنند تا چاهکن بر آن نشیند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( مهذب الاسماء ). و رجوع به راعوثة شود. || سنگی که بر سر چاه گذارند تا آنکه از چاه آب برمیدارد روی آن بایستد. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). سنگی است سر چاه که بر آن ایستاده شود. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به راعوثة شود.
