راعف

لغت نامه دهخدا

راعف. [ ع ِ ] ( ع ص ) اسب سبقت گیرنده بر اسبان. ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( از المنجد ). ( ناظم الاطباء ). ج ، رواعف. ( المنجد ) ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) انتهای پره بینی. ( بحر الجواهر ) ( از متن اللغة ) ( از المنجد ). ج ، رواعف. ( المنجد ). بینی. ( از متن اللغة ) ( از تاج العروس ). تیزی بینی. ج ، رواعف. ( از تاج العروس ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بینی کوه. ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از المنجد ). ( ناظم الاطباء ) ( مهذب الاسماء ). ظهر لنا راعف الجبل ؛ بینی کوه بر ما نمایان شد. ( از اقرب الموارد ). ج ، رواعف. ( از تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس