راعده

لغت نامه دهخدا

( راعدة ) راعدة. [ ع ِ دَ ] ( ع ص ، اِ ) ابر با بانگ. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( از المنجد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ابر با رعد. ( مهذب الاسماء ). ابر باتندر. ( یادداشت مؤلف ). || ابر غرنده بی باران. ( از تاج العروس ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و منه المثل : صلف تحت الراعده در حق پرگوی بی خیر گویند.( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( از المنجد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مثل برای کسی که زیاد حرف میزند ولی عمل نمیکند. ( از تاج العروس ).
- بنوراعدة ؛ بطنی است از عرب. ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

راعده: ( در زبان عربی ) ابر بارعد. ( لغتنامه دهخدا )

بپرس