راشدین

/rASedin/

لغت نامه دهخدا

راشدین. [ ش ِ ] ( ع ص ،اِ ) ج ِ راشد در حالت نصب و جر. رجوع به راشد شود.
- خلفاء راشدین ؛ چهار خلیفه اول یعنی ابوبکر و عمر و عثمان و حضرت علی. ( ناظم الاطباء ). خلفاء راشدین ؛ ابوبکربن ابی قحافه ،عمربن الخطاب ، عثمان بن عفان و علی بن ابیطالب رضی اﷲعنهم. ( یادداشت مؤلف ) : و الحقه بآبائه الخلفاء الراشدین. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 300 ). انتصب منصب آبائه الراشدین ، ملحق گردانید او را بپدران او که خلفاء راشدین بودند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 310 ). و رجوع به خلفاء شود.
- ائمه راشدین ؛ در پیش شیعه دوازده امام است. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

پس از وفات پیغمبر ( ص )بسال ۱۱ه. ق ./ ۶۳۲ م.پدر زن وی ابوبکر بعنوان خلیفه ریاست مسلمانان را بعهده گرفت و پس از او بترتیب عمر عثمان علی ۴ بخلافت رسیدند و چهار تن مذکور را خلفای راشدین نامیدند.
( صفت اسم ) جمع راشد در حالت نصبی و جری ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) راشدون : خلفای راشدین .

فرهنگ عمید

= خلفا * خلفای راشدین

پیشنهاد کاربران

بپرس