راشت
لغت نامه دهخدا
راشت. ( اِخ ) بلده ای باقصای خراسان و آن آخر حدود خراسان باشد. ( از معجم البلدان ). قصبه ای است در اقصای خراسان و در 80 فرسنگی ترمذ، که بسبب وقوع این قصبه در بین دوکوه ، حمله اقوام مغول بکشورهای اسلامی برای غارت ازاینجا شروع شده است ، و فضل بن یحیی برمکی دروازه محکمی برای آن ساخته است. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ).
راشة. [ ش َ ] ( ع ص ، اِ ) مؤنث راش. ( منتهی الارب ). ناقة راشة؛ ناقه سست و ضعیف. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). و رجوع به راش و رأش شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید