راسخون

انسان هیچگاه نمی تواند به کمک کلیه معارف وحیانی و حدیثی و روائی دینی و معارف حاصل از استدلالات منطقی و عقلانی فلسفی و کشف و شهودات شوقانی و ذوقانی عرفانی و جمع این معارف بر رویهم به شناخت حقیقی خود و خدا نائل گردد بلکه فقط از طریق شناخت ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی از راه شناخت محتوا و محیط این کیهان یا جهان به روش علمی.
شاید مفید و ثمر بخش و راه گشا باشد بدانیم که وعده های بهشت و جهنم از طرف خدای حقیقی و واقعی به انسان داده نشده اند بلکه از طرف بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع آئینی و دینی به عنوان دو ضمانت نامه سفت و سخت اجرائی در دفاع جانبازانه از آئین و دین و حفظ یوغ شریعت بر دوش پیروان با هدف زنده نگاه داشتن نام و نشان و اثر خویش در ذهن و زبان و خط و خاطره انسان بخصوص پیروان و به ویژه در حافظه تاریخ متاثر از شعله های سوزان آتش غرائز نام آوری و شهرت طلبی، برتر بینی خود و ایل و طایفه و قبیله و قوم خودی در میدان رقابت با نام ها و ایلات و طوایف و قبایل و اقوام بیگانه یا غیر خودی. و آئین یکتاپرستی هم از طرف خدای حقیقی و واقعی به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و بر هستی و وجود انسان تحمیل نگردیده بلکه بر خاسته از دل و زمینه های دوران حاکمیت آیین های بت پرستی بوده و لذا هیچ تهفه بدرد بخوری به حال انسان نبوده و هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از فرزند راستین و غیور، وارث برحق، ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی. یک نکته مهم تر از کلیه نکات اینکه خدای حقیقی و واقعی در طول تاریخ پیدایش انسان روی کره زمین تاکنون هیچ انسان هایی را در بین اقوام یهود، عرب، عجم و هیچ قوم دیگری تحت عناوین سوشیانت، ناجی، سفابخش، نبی، پسر، رسول، ولی، والی، خلیفه، جانشین و هیچ عنوان دیگری برای تربیت و هدایت بشر بسوی معنویت های حقیقی و نور و روشنائی انتخاب، اعزام و ارسال ننموده و در گوش سر هیچ انسانی یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات نجّوا و زمزمه نکرده است چه بطور مستقیم و بدون واسطه و چه غیر مستقیم یا باواسطه.
خدای حقیقی و واقعی هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از محیط و محتوای هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار و در محتوای هرکدام از آنها دارای هفت سیما یا چهره و یا جمال و جلال کلی می باشد بصورت هفت سامان یا نظام کلی کوانتمی در قالب هفت عالم یا دنیا به شکل آسمان ها و زمین های هفتگانه و هرآنچه که بین آنهاست که هرکدام به یک سهم مساوی با هم و در طول هم و پشت سر همدیگر در طی این سفر دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای هر کدام از کیهان ها یا جهان ها بین دو بهشت برین متوالی یعنی بین مبدء و معاد حقیقی و واقعی ( یعنی مبدء و معاد از دیدگاه علمی و نه دینی ) از حق به ظهور رسیدن و پیدایش و کثرت و تجربه و سپری نمودن زندگی های کلی و جزئیاتی دنیوی خاص و ویژه خویش برخوردار می باشند و آنهم از طریق گردش وقوع مهبانگ ها یا بیگ بنگ های هفتگانه بر اثر نوسانات خودکار و متوالی انبساط و انقباض در چارچوب طرح مطلق آفرینش و بر اساس قوانین جاودانه و آئین نامه های اجرایی ثابت و پایدار و تغییر ناپذیر آن و آنهم هرکدام نه فقط یک یا صد و یا هزار و یکبار بلکه هرکدام دقیقا به تعداد یک هفتم کلیه حلقه های زنجیره دایره وار علت و معلول. شاید مفید و ثمر بخش و راه گشا باشد بدانیم که تصویر خطی - وحیانی - دینی به شکل 《دنیا - برزخ - آخرت 》 حقیقت ندارد، زیرا پایان عالم یا حالت برزخ برای هر فرد انسانی در طول این سفر دایره وار دنیوی و تا پایان آن همیشه مصادف خواهد بود با بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر و بیداری و تولد دوباره در همین دنیا در مداری برتر.
انسان امروز و آینده شاید بتواند در مورد چگونگی آفرینش این جهان و موجودات درون آن به امر و خواست خدای حقیقی و واقعی و هدف از این آفرینش در یک نکته به توافق نظر برسد و آن اینکه : هیچکدام از ما افراد انسانی از نسل بابا آدم و ننه حوای موسا و ایسا و محمّد نیستیم بلکه در آفرینش سرمدی، مبدئی، ازلی یا اولیه و یکبار برای بقا و دائمیت و جاودانگی جملگی بطور مطلق همزمان و همسن و در یک سن معتدل ملکوتی و هرکدام بصورت زوجی در نهایت کمال ایده آل خوبی، توانائی و دانائی و هنرمندی آفریده شده و از عشق و زندگی جاودانه برخوردار گردیده ایم و هیچ نیرو و پدیده ای به نام مرگ نمیتواند این عشق و زندگی جاودانه را از ما سلب کند. و آنهم هرکدام نه فقط بصورت یک زوج هترو ( زن و مرد خودی ) یا غیر همجنس بلکه پنج زوج مختلط یعنی هم هترو یا غیر همجنس و هم همو یا هم جنس ( دو مرد و دو زن خودی ) . نکته مهم دیگر در این زمینه و آن اینکه خدای حقیقی و واقعی افراد انسانی در جوامع مختلف بشری را به دو جناح یا جبهه بزرگ ؛ یکی موئمنین و درستکاران و دیگری کفار و بدکاران تقسیم ننموده بلکه انبیا و اولیا آیینی و دینی طرفداران کلام ها و افکار و خیالات واهی خودرا موئمن و بیگناه و ثواب کار و راستگو و بهشتی نامیده و مخالفین را کافر و گناهکار و بدکار و دروغ گو و جهنمی معرفی نموده ( و خیلی صفات دیگر از قبیل گمراهان، مشرکین، ملحدین، مطرودین، منافقین، مفسدین فی الارض، خداناباوران و بیخدایان و . . . ) . پیشوایان و مراجع تقلید آئینی و دینی امروزی بخصوص متعصبین، هنوز طرفدار پر و پا قرص این نوع تقسیم بندی مصنوعی میباشند .

ترجمه برگرفته از تفسیر ابوبکر عتیق نیشابوری

«تفسیر کتاب خدا را، جز خدا و راسخان در علم، نمی‏دانند. ( آنها ) می‏گویند: ( ما به همه ی آن ایمان آوردیم؛ همه از طرف پروردگار ماست. ) و جز صاحبان عقل، متذکر نمی‏شوند ( و این حقیقت را درک نمی‏کنند ) ».
و دیگری در سوره نساء آیه 162 آنجا که می‏فرماید:
لکن الراسخون فی العلم منهم و المؤمنون یؤمنون بما انزل الیک و ما انزل من قبلک،
«دانشمندان و راسخان در علم از اهل کتاب، به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو نازل گردیده است ایمان می‏آورند».
همانطور که از معنی لغوی راسخون استفاده می‏شود منظور از آن، کسانی هستند که در علم و دانش، ثابت قدم و صاحب ‏نظرند.
البته مفهوم این کلمه یک مفهوم وسیع است که همه دانشمندان و متفکران را در برمی‏گیرد، ولی در میان آنها افراد ممتازی هستند که درخشندگی خاصی دارند و طبعا در درجه اول، در میان مصادیق این کلمه قرار گرفته‏اند و هنگامی که این تعبیر ذکر می‏شود قبل از همه نظرها متوجه آنان می‏شود.
در روایات متعددی «راسخون فی العلم» به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و ائمه هدی علیه‏السلام تفسیر شده، زیرا آیات و کلمات قرآن مفاهیم وسیعی دارد که در میان مصادیق آن افراد نمونه و فوق‏العاده‏ای دیده می‏شود که گاهی در تفسیر آنها تنها از آنان نام می‏برند.