راسْتَفَریان (Rastafarians)
پیروان آیینی پدیدآمده در جزایر هند غربی، بر پایۀ آرای مارکوس گاروی. او از سیاه پوستان خواست که به افریقا برگردند و کشوری از آن خود تأسیس کنند. در ۱۹۳۰ که هایله سلاسی امپراتور اتیوپی شد، آن را به حقیقت پیوستنِ پیشگویی گاروی تلقی کردند و گروهی از راستفری ها او را تجسدی از خداوند و جمعی دیگر پیامبر خدا شناختند. استعمال گانجا (ماری جوانا) از مراسم آیینی آنان است. نیایشگاه خاصی ندارند و جمعیت آن ها در سال ۲۰۰۰ نزدیک به ۷۰۰هزار تن برآورد شده است. راستفریان خود را همان قوم برگزیدۀ عهد عتیق یعنی بنی اسرائیل، اتیوپی را ارض موعود، و کشورهای بیرون از افریقا را تبعیدگاه بابِل می دانند. بسیاری از راستفریان موی خود را چون در تورات منع شده کوتاه نمی کنند؛ آن را در رشته های بلند مجعد نگه می دارند و کلاه پشمی به رنگ های خاص راستفریان، قرمز و سبز و طلایی، بر سر می گذارند. دستورات غذایی آن ها سخت است مثلاً اجازۀ خوردن گوشت خوک، صدف، نمک، شیر، و قهوه را ندارند و غذای طبیعی را «ای تال» می نامند. داروها را از علف های طبیعی می سازند. جلسات مرتب دعا و گفت وگو و جشن دارند و هرچندگاه یک بار همایش بزرگی با عنوان «نیابینگی» برگزار می کنند. راستفریان زبان خاصی هم دارند و برای تأکید بر وحدتشان به جای «ما» از «من و من» استفاده می کنند.
پیروان آیینی پدیدآمده در جزایر هند غربی، بر پایۀ آرای مارکوس گاروی. او از سیاه پوستان خواست که به افریقا برگردند و کشوری از آن خود تأسیس کنند. در ۱۹۳۰ که هایله سلاسی امپراتور اتیوپی شد، آن را به حقیقت پیوستنِ پیشگویی گاروی تلقی کردند و گروهی از راستفری ها او را تجسدی از خداوند و جمعی دیگر پیامبر خدا شناختند. استعمال گانجا (ماری جوانا) از مراسم آیینی آنان است. نیایشگاه خاصی ندارند و جمعیت آن ها در سال ۲۰۰۰ نزدیک به ۷۰۰هزار تن برآورد شده است. راستفریان خود را همان قوم برگزیدۀ عهد عتیق یعنی بنی اسرائیل، اتیوپی را ارض موعود، و کشورهای بیرون از افریقا را تبعیدگاه بابِل می دانند. بسیاری از راستفریان موی خود را چون در تورات منع شده کوتاه نمی کنند؛ آن را در رشته های بلند مجعد نگه می دارند و کلاه پشمی به رنگ های خاص راستفریان، قرمز و سبز و طلایی، بر سر می گذارند. دستورات غذایی آن ها سخت است مثلاً اجازۀ خوردن گوشت خوک، صدف، نمک، شیر، و قهوه را ندارند و غذای طبیعی را «ای تال» می نامند. داروها را از علف های طبیعی می سازند. جلسات مرتب دعا و گفت وگو و جشن دارند و هرچندگاه یک بار همایش بزرگی با عنوان «نیابینگی» برگزار می کنند. راستفریان زبان خاصی هم دارند و برای تأکید بر وحدتشان به جای «ما» از «من و من» استفاده می کنند.
wikijoo: راستفریان