رازی محمد بن زکریا

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابوبکر محمد بن زکریای رازی ، یکی از اثرگذارترین پزشکان در گستره ی دانش پزشکی اسلامی است. رازی این شهرت و افتخار را در حال حاضر و یا طی دو سه سده ی گذشته که شناسایی و بررسی نقش پزشکی و پزشکان اسلامی در غرب و به وسیله ی خاورشناسان آغاز گشته، به دست نیاورده است. وی از آغاز دوران زندگی و مدت کوتاهی پس از آن مشهور شده بود. دلیل این گفته، فهرستی است که یکی دیگر از بزرگ ترین دانشمندان اسلامی، ابوریحان محمد بن احمد بیرونی
تقریبا یک سده پس از زندگی رازی فراهم آورده است. علاقه ی وافر بیرونی به رازی و اینکه وی خود را از پیروان او می دانسته، با مطالعه کتاب «فهرست کتاب های محمد بن زکریای رازی» بیرونی روشن می شود. امروزه بخش اعظم دانسته های ما درباره ی رازی نیز از طریق نوشته های بیرونی به دست آمده است. به نوشته ی بیرونی، «رازی در اول شعبان 251، در ری به دنیا آمد. به کار کیمیا اشتغال داشت، هیچ گاه از خواندن غافل نمی شد و کتاب خود را بر دیوار تکیه می داد تا هرگاه هنگام خواندن به خواب رفت با صدای افتادن کتاب از خواب بیدار شده و خواندن را ادامه دهد. کار با آتش و پرداختن به تحقیقات شیمیایی که بوی تند مواد شیمیایی را با خود داشت و همچنین مطالعه شبانه روزی، موجب بیماری چشمان او شد. وی برای درمان چشمان خود به پزشکی پرداخت و پزشکی بزرگ و کارآمد شد، رازی در پایان عمر چشمانش آب آورد و به یکی از شاگردانش که از طبرستان برای درمان چشمان او آمده بود، به دلیل دردهایی که این درمان در پی داشت، اجازه ی ادامه ی مداوا نداد. پس از این بیماری چندان نزیست و در زادگاه خود، شهر ری در 5 شعبان 313 در 62 سالگی درگذشت»
این خلاصه ای اجمالی از زندگی رازی است که بیرونی آن را نقل کرده است.
بیرونی در ادامه، نام 184 کتاب از آثار رازی را در 11 دسته، شامل کتاب های پزشکی، آثاری در طبیعیات، منطقیات، ریاضیات و نجوم، تفسیرها و تلخیص هایی بر آثار دیگران، آثار فلسفی، مابعدالطبیعه، الهیات، کیمیا و آثار کفریات و فنون گوناگون برشمرده استبا گذشت ایام، آگاهی های دیگری نیز از زندگی رازی در آثار و نوشته های دیگران راه یافت. ابن ندیم، بزرگ فهرست شناس و زندگی نامه نویس اسلامی، افزوده است که او به شهرهای گوناگون سفر و با نویسندگان و دانشمندان بسیاری نامه نگاری کرده استابن ندیم همچنین خود فهرستی از آثار رازی را برشمرده که اگرچه به جامعیت فهرست بیرونی نمی رسد، ولی چند کتاب در آن وجود دارد که در فهرست بیرونی نیامده است
گزارش ابن ابی اصیبعه نیز حاوی آگاهی هایی است که دیگران ذکری از آن نکرده اند، از جمله آنکه رازی در شعر و شاعری نیز دستی داشته استابن ابی اصیبعه همچنین دو بیت از اشعار رازی را به عربی ضبط کرده است
مفصل ترین گزارش از آثار رازی نیز توسط ابن ابی اصیبعه نوشته شده است. او فهرستی از آثار رازی را برشمرده که شمار آن ها به 238 عنوان می رسداین بیشترین تعداد کتاب است که نویسنده ای از رازی گزارش کرده است.

دانشنامه آزاد فارسی

رازی، محمد بن زکریا (ری ۲۵۱ـ۳۱۳ق)
رازی، محمد بن زکریا
رازی، محمد بن زکریا
رازی، محمد بن زکریا
رازی، محمد بن زکریا
بزرگ ترین طبیب بالینی در قرون میانه، شیمی دان، فیزیک دان، اخترشناس و فیلسوف ایرانی. پس از فراگیری مقدمات علوم در زادگاهش به زرگری مشغول شد و دل به کشف کیمیا داد، تا بدان جا که چشمانش معیوب شد. پزشکی ۵۰۰ دینار از او گرفت و چشمانش را معالجه کرد و بدو گفت این شغل، کیمیاست که توانایی کسب بسیار دارد. او، که از جوانی به پزشکی و علوم عقلی علاقه مند بود، در مجالس درس علی بن ربّن طبری از علمای یهود، ابوزید بلخی متفکر شیعی و ایرانشهری فیلسوف حاضر شد. مجموعۀ دانش رازی و گسترۀ آن که گاه در آن عناصر مانوی، عرفان گنوسیستی و افکار فیثاغورسی و حتی علایق عددی دیده می شود، با بهره گیری از دانش همین استادان به دست آمده است. افزون بر این، در تفکر او نوعی باطنی گرایی و تمایل به معنویات دیده می شود. آرای او در فلسفه چندان برآشوبنده بود که برخی از داعیان اسماعیلی، چون ابوحاتم رازی و ناصرخسرو قبادیانی، و پاره ای از متکلمان با او به منازعه و مناظره برخاستند. شک باوری رازی فقط مختص فلسفۀ او نیست. او نسبت به اصول نخستین همۀ علومی که بدان اشتغال داشت، تردیدهایی روا داشته است. کتاب او در پزشکی، الشُکوک علی جالینوس، که حاوی تجربیات بیمارستانی و بالینی اوست، مؤید همین مطلب است. مهم ترین دستاورد رازی در شیمی کشف الکل است. او، ادارۀ بیمارستانی را در ری و سپس بغداد به عهده داشت. رازی در نجوم نیز دستی داشت و بر آن بود که در باب احکام نجوم نباید هیچ پدیدۀ گزارش شده ای را از نظر دور داشت. ازجملۀ شاگردان رازی می توان ابوالقاسم بلخی، ابوالحسن شهید بلخی، ابوالعباس عبدالله ناشی و احمد بن کیّال را نام برد. به رازی تألیف ۲۳۵ اثر در زمینه های گوناگون را نسبت داده اند. مجموعۀ رساله های فلسفی او با نام رسائل فلسفیة در دست است. شماری از مشهورترین آثار او: الحاوی؛ الطب المنصوری؛ کتاب الطب الملوکی؛ کتاب الجدری و الحصبه.

پیشنهاد کاربران

بپرس