رازی خوافی، علی (اورنگ آباد ح ۱۰۲۶ـ۱۱۰۸ق)
(یا: عاقل خان هندی؛ عاقل خان رازی) شاعر، صوفی، مترجم، دولتمرد و تاریخ نگار هندوستانی. اصلش از سادات خواف خراسان بود. در برهان پور بالید و در شمار شاگردان و مریدان شیخ برهان الدین راز الهی و شیخ عیسی جندالله برهان پوری پیوست. در پادشاهی اورنگ زیب به عاقل خان ملقب شد و به مناصب گوناگون لشکری و کشوری، ازجمله حجابت دربار خاص شاه و صوبه دار دهلی، رسید. بیدل دهلوی مادۀ تاریخی در رثای وی سروده است. از آثارش: مثنوی مهر و ماه/نغمات العشق که ترجمه ای منظوم از هندی به فارسی است؛ مثنوی مرقع به پیروی از مثنوی مولوی؛ واقعات عالمگیری به فارسی در تاریخ زندگی اورنگ زیب (لاهور، ۱۳۵۷ق)؛ دیوان غزلیات؛ ثمرات الحیات؛ شمع و پروانه؛ نهر بحر معنوی.
(یا: عاقل خان هندی؛ عاقل خان رازی) شاعر، صوفی، مترجم، دولتمرد و تاریخ نگار هندوستانی. اصلش از سادات خواف خراسان بود. در برهان پور بالید و در شمار شاگردان و مریدان شیخ برهان الدین راز الهی و شیخ عیسی جندالله برهان پوری پیوست. در پادشاهی اورنگ زیب به عاقل خان ملقب شد و به مناصب گوناگون لشکری و کشوری، ازجمله حجابت دربار خاص شاه و صوبه دار دهلی، رسید. بیدل دهلوی مادۀ تاریخی در رثای وی سروده است. از آثارش: مثنوی مهر و ماه/نغمات العشق که ترجمه ای منظوم از هندی به فارسی است؛ مثنوی مرقع به پیروی از مثنوی مولوی؛ واقعات عالمگیری به فارسی در تاریخ زندگی اورنگ زیب (لاهور، ۱۳۵۷ق)؛ دیوان غزلیات؛ ثمرات الحیات؛ شمع و پروانه؛ نهر بحر معنوی.