راز دارنده

لغت نامه دهخدا

رازدارنده. [ رَ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) سرنگاهدارنده. محرم اسرار. رازدار :
مرا نیک دل مهربان بنده دان
شکیبادل و رازدارنده دان.

فردوسی.

منم بنده این مهربان بنده را
گشاده دل و رازدارنده را.

فردوسی.

|| امین. || که سرّی دارد، که رازی دارد. رازدار. و رجوع به راز و رازدار شود.

سر نگاهدارنده. محرم اسرار . راز دار . یاامین . یا که سری دارد که رازی دارد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید