رادمند

پسوندِ «مند» به اسم متصل شده تا آن اسم را به صفت تبدیل نماید؛ برای مثال، صفتِ «خردمند» از اتصال «خرد»، که اسم است، و پسوندِ «مند» تشکیل شده است. در مورد «رادمند»، واژۀ «راد» خود صفت است و احتیاجی به پسوندی چون «مند» ندارد. به غیر از این، اگر به معنی «راد» توجه شود، برای مثال «صاحب همت و سخاوت»، و همچنین به معنی «مند»، برای مثال «صاحب و خداوند»، پُر واضح خواهد شد که در واژۀ «رادمند» معنی «صاحب» یک معنی مکرر است، و در نتیجه «رادمند» یک اشتباه زبانی بیش نمی تواند باشد. برای مقایسه، توجه شود به واژۀ پُر معنی «رادمرد» ( راد + مرد = مردِ راد ) که در آن، همانطور که بایسته است، کلمۀ «مرد» یک اسم است و نه یک صفت.