رادعه

لغت نامه دهخدا

( رادعة ) رادعة. [ دِ ع َ ] ( ع ص ) تأنیث رادع. بازدارنده : و فیه قوة رادعة. ج ، رادعات ، روادع. ( ناظم الاطباء ). || پیراهن پیسه بزعفران یا بدیگر بوی خوش. ( منتهی الارب ). ردیع: ثوب ردیع؛ مصبوغ بالزعفران. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

تانیث رادع . باز دارنده : و فیه قوه رادعه . جمع رادعات وروادع . یا پیراهن پیسه بزعفران یا بدیگر بوی خوش .

پیشنهاد کاربران

بپرس