راداکِریشْنان، سَروِپالی (۱۸۸۸ـ۱۹۷۵)(Radhakrishnan, Sarvepalli)
راداکِریشْنان، سَروِپالی
فیلسوف و سیاستمدار هندی. در مقام دومین رئیس جمهور هند خدمت کرد (۱۹۶۲ـ۱۹۶۷). در خانوادۀ برهمن فقیری متولد شد و در «کالج مسیحی مَدرَس» به تحصیل پرداخت. اوایل عمر را در فقر شدید گذراند و پس از فراغت از تحصیل، زندگی حرفه ایش را در پایین ترین سطوح محیط دانشگاهی آغاز کرد، اما چندی نگذشت که به عنوان معلمی درخشان و پژوهشگری درخور توجه به شهرتی چشمگیر دست یافت. راداکریشنان در دانشگاه میسور بر کرسی استادی نشست و سپس کرسی فوق العاده معتبر جورج پنجم در رشتۀ فلسفۀ دانشگاه کلکته را تصاحب کرد. در ۱۹۲۶ دعوت شد که در کالج هریس منچستر، واقع در آکسفورد، مجموعه سخنرانی هایی ایراد کند؛ این سخنرانی ها توجه فیلسوفان و دانشگاهیان انگلیس را به خود جلب کرد. راداکریشنان روشنفکر هندی پیشگامی بود که دربارۀ تمدن هند و فلسفۀ هندی مطالب بسیار نوشت، دیدگاه علمی و در عین حال به شدت ملی گرایانه ای را مطرح کرد، سیاست های بریتانیا در هند را بی باکانه به باد انتقاد گرفت و با رهبران جنبش ملی گرای هند، ازجمله مهاتما گاندی و جواهر لعل نهرو، ارتباط نزدیکی برقرار کرد. مشارکت مستقیم تر راداکریشنان در سیاست با برگماری او به مقام سفیری هند در مسکو در ۱۹۴۹ آغاز شد. در ۱۹۵۷ به معاونت ریاست جمهوری هند و در ۱۹۶۲ به ریاست جمهوری انتخاب شد و این مقام را تا ۱۹۶۷ در اختیار داشت. راداکریشنان مطالب بسیاری دربارۀ فلسفۀ هند انتشار داد. از آثارش: ۲جلدی فلسفۀ هند (۱۹۲۳ـ۱۹۲۷)؛ نگرش هندو به زندگی (۱۹۲۷)؛ نگرشی ایدئالیستی به زندگی (۱۹۳۲)؛تاریخ فلسفۀ شرق و غرب (ترجمۀ فارسی، ۱۳۶۷ش) که مجموعه ای به سرپرستی راداکریشنان است. ترجمه های دقیق و روشن او از متن های فلسفی هند از قبیل اوپانیشادها، بهاگاواد گیتا، و دَمّاپادا نیز طرفداران زیادی داشت و موجب شد که این متن ها در دسترس طیف وسیعی از خوانندگان قرار گیرند. او نه فقط به همه فهم کردن والاترین تفکرات فلسفی هند برای مخاطبان جهانی یاری رساند، بلکه این کار را به شیوه ای و به منظوری انجام داد که راه رسیدن به زندگی بهتر برای بشریت را نشان دهد.
راداکِریشْنان، سَروِپالی
فیلسوف و سیاستمدار هندی. در مقام دومین رئیس جمهور هند خدمت کرد (۱۹۶۲ـ۱۹۶۷). در خانوادۀ برهمن فقیری متولد شد و در «کالج مسیحی مَدرَس» به تحصیل پرداخت. اوایل عمر را در فقر شدید گذراند و پس از فراغت از تحصیل، زندگی حرفه ایش را در پایین ترین سطوح محیط دانشگاهی آغاز کرد، اما چندی نگذشت که به عنوان معلمی درخشان و پژوهشگری درخور توجه به شهرتی چشمگیر دست یافت. راداکریشنان در دانشگاه میسور بر کرسی استادی نشست و سپس کرسی فوق العاده معتبر جورج پنجم در رشتۀ فلسفۀ دانشگاه کلکته را تصاحب کرد. در ۱۹۲۶ دعوت شد که در کالج هریس منچستر، واقع در آکسفورد، مجموعه سخنرانی هایی ایراد کند؛ این سخنرانی ها توجه فیلسوفان و دانشگاهیان انگلیس را به خود جلب کرد. راداکریشنان روشنفکر هندی پیشگامی بود که دربارۀ تمدن هند و فلسفۀ هندی مطالب بسیار نوشت، دیدگاه علمی و در عین حال به شدت ملی گرایانه ای را مطرح کرد، سیاست های بریتانیا در هند را بی باکانه به باد انتقاد گرفت و با رهبران جنبش ملی گرای هند، ازجمله مهاتما گاندی و جواهر لعل نهرو، ارتباط نزدیکی برقرار کرد. مشارکت مستقیم تر راداکریشنان در سیاست با برگماری او به مقام سفیری هند در مسکو در ۱۹۴۹ آغاز شد. در ۱۹۵۷ به معاونت ریاست جمهوری هند و در ۱۹۶۲ به ریاست جمهوری انتخاب شد و این مقام را تا ۱۹۶۷ در اختیار داشت. راداکریشنان مطالب بسیاری دربارۀ فلسفۀ هند انتشار داد. از آثارش: ۲جلدی فلسفۀ هند (۱۹۲۳ـ۱۹۲۷)؛ نگرش هندو به زندگی (۱۹۲۷)؛ نگرشی ایدئالیستی به زندگی (۱۹۳۲)؛تاریخ فلسفۀ شرق و غرب (ترجمۀ فارسی، ۱۳۶۷ش) که مجموعه ای به سرپرستی راداکریشنان است. ترجمه های دقیق و روشن او از متن های فلسفی هند از قبیل اوپانیشادها، بهاگاواد گیتا، و دَمّاپادا نیز طرفداران زیادی داشت و موجب شد که این متن ها در دسترس طیف وسیعی از خوانندگان قرار گیرند. او نه فقط به همه فهم کردن والاترین تفکرات فلسفی هند برای مخاطبان جهانی یاری رساند، بلکه این کار را به شیوه ای و به منظوری انجام داد که راه رسیدن به زندگی بهتر برای بشریت را نشان دهد.
wikijoo: راداکریشنان،_سروپالی_(۱۸۸۸ـ۱۹۷۵)