راخ

مترادف راخ: اندوه، حزن، غصه، غم، محنت

لغت نامه دهخدا

راخ. ( ع ص ) رجل راخ ؛ مرد فراخ زیست. رخی . ( منتهی الارب ).

راخ. ( اِ ) غم و اندوه. ( آنندراج ) :
دو گوشش بخنجرش سوراخ کرد
دل گرد توران پر از راخ کرد.

فردوسی ( شاهنامه بروخیم ج 5 ص 166 ).

|| ظن و گمان. ( شعوری ورق 4 ج 2 ). رای و گمان و اندیشه. ( فرهنگ ناظم الاطباء ).

راخ. ( اِخ ) قلعه ای است در یمن. ( معجم البلدان ).

( اسم ) اندوه غم غصه .
رجل راخ مرد فراخ زیست . رخی .

(اِ. ) اندوه ، غم .

۱. غم، غصه، اندوه، رنج: دو گوشش به خنجر چو سوراخ کرد / دل مرز توران پر از راخ کرد (فردوسی: مجمع الفرس: راخ ).
۲. گمان و اندیشه.

/raaKh/ صدای حرکت کردن و قل خوردن برخی اشیا و اجسام کوچک

اسلنگ هست
به معنای سیگار
راخیدن، براخیم

راخ =درزبان لکی ولری به معنای مسیر وراه پراز سنگ ریزه و سنگلاخ می باشد .
لاخ وراخ به معنای سنگ ریزه وشنزار می باشند.

غم و اندوه بسیار

در زبان کردی و لکی به معنی سراشیبی پر از سنگ ریزه است

اندوه ، غم ، غصه