راجله

لغت نامه دهخدا

( راجلة ) راجلة. [ ج ِ ل َ ] ( ع ص ) تأنیث راجل. رجوع به راجل شود. || تکه راعی که بدان متاع خود را بار کند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

تانیث راجل . یا تک. راعی که بدان متاع خود را بار کند .

پیشنهاد کاربران

بپرس