راجح حلی

لغت نامه دهخدا

راجح حلی. [ ج ِ ح ِ ح ِل ْ لی ] ( اِخ ) ابوالوفا شرف الدین راجح بن اسماعیل الاسدی الحلی شاعر ادیب در نیمه ربیعآلاخر 570 هَ. ق. / 1418 م.در حله متولد شد و در 27 شعبان 727 هَ. ق. در دمشق درگذشت و در باب الصغیر دفن شد. از آثار او دیوان شعری است که ملوک مصر و شام و الجزیره را مدح کرده است. ( از معجم المؤلفین جزء 4 ص 149 ). از اشعار اوست :
ماءالجفون بوجهه مذ اشرقا
کم ناظر بدموعه قد اشرقا
رشا یفوّق عن قسی حواجب
نبلا بغیر مقاتل لا یتّقی
ثمل المعاطف لم یز رقباؤه
الاعلی مثل القضیب وارشقا.
( از فوات الوفیات ج 1 ص 158 ).
و نیز رجوع به کتاب حسن المحاضره فی اخبارمصر و القاهرة ص 259 شود.

فرهنگ فارسی

ابو الوفا شرف الدین راجح بن اسماعیل الاسدی الحلی شاعر ادیب در نیم. ربیع الاخر ۵۷٠ ق . در حله متولد شد و در ۲۷ شعبان در دمشق در گذشت و در باب الصغر دفن شد از آثار او دیوان شعری است که ملوک مصر و شام و الجزیره را مدح کرده است .

دانشنامه عمومی

راجح بن اسماعیل اسدی حِلّی با کُنیهٔ ابوالوفاء و لقب شرف الدین ( ۱۱۷۴–۱۲۳۰م ) شاعر عراقی بود. نخست به بغداد رفت و نزد والیان آن جایگاهی یافت. سپس به حلب مهاجرت کرد و نزد ایوبیان نفوذ پیدا کرد. همان جا تا درگذشت ماندگار شد. او را با لقبِ شرف الدین مدح می نمودند. [ ۱]
عکس راجح حلیعکس راجح حلیعکس راجح حلیعکس راجح حلیعکس راجح حلیعکس راجح حلی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس