راج بریتانیا ( راج در زبان سانسکریت به معنای حکومت است ) حکومت تاج و تخت بریتانیا بر شبه قاره هند، از سال ۱۸۵۸ تا ۱۹۴۷، بود. این حکومت به نام های حکومت تاج در هند و منطقه حکومتی در هند نیز نامیده می شد. منطقه ای که تحت کنترل انگلیس بود معمولاً هندوستان نامیده می شد و شامل مناطقی بود که مستقیماً توسط انگلستان اداره می شدند و در مجموع هند بریتانیایی نامیده می شدند و مناطقی که تحت حکمرانی بومی اداره می شدند، اما تحت سرپرستی یا برتری انگلیس، به نام ایالت های شاهزاده ای اداره می شدند. این منطقه گاه امپراتوری هند نامیده می شد، اما نه به طور رسمی.
... [مشاهده متن کامل]
این حکومت به عنوان هند، از اعضای بنیانگذار جامعه ملل، از شرکت کنندگان بازی های المپیک تابستانی در سال های ۱۹۰۰، ۱۹۲۰، ۱۹۲۸، ۱۹۳۲ و ۱۹۳۶ و از اعضای بنیانگذار سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ در سانفرانسیسکو بود.
این حکومت در ۲۸ ژوئن ۱۸۵۸، هنگامی که پس از شورش های ۱۸۵۷ در هند، حکومت کمپانی هند شرقی انگلیس به شخص ملکه ویکتوریا منتقل شد ( که در سال ۱۸۷۶، امپراتریس هند نامیده شد ) ایجاد شد. این نظام تا سال ۱۹۴۷ ادامه داشت و پس از آن به دو کشور تقسیم شد: قلمروی هند ( بعدها به جمهوری هند تبدیل شد ) و قلمرو پاکستان ( بعدها به جمهوری اسلامی پاکستان تبدیل شد و قسمت شرقی آن ( پاکستان شرقی ) نیز بعداً از پاکستان جدا شد و سال ۱۹۷۱ تبدیل به جمهوری خلق بنگلادش شد ) . در اوایل عمر حکومت در سال ۱۸۵۸، برمه سفلی قبلاً بخشی از هند بود. در سال ۱۸۸۶ برمه علیا نیز به قلمروی راج اضافه شد و اتحادیه حاصل از آن، برمه ( یا میانمار ) ، تا سال ۱۹۳۷ به عنوان یک استان خودمختار در هند اداره می شد، اما بعد از آن از هند جدا و به مستعمره جداگانه انگلیس تبدیل شد و سال ۱۹۴۸ استقلال خود را از انگلیس به دست آورد.
راج بریتانیا تقریباً شامل تمام هند، پاکستان، میانمار و بنگلادش امروزی، به جز مناطقی چون گوآ و پوندیچری که مستعمرات دیگر ملت های اروپایی بودند، می شده است. این مناطق بسیار متنوع هستند و شامل کوه های هیمالیا، دشت های حاصلخیز سیلابی، جلگه سند و گنگ، یک خط ساحلی طولانی، جنگل های خشک استوایی، مناطق مرتفع و بیابان تار می شوند. علاوه بر اینها، در برهه های مختلف، شامل عدن ( از ۱۸۵۸ تا ۱۹۳۷ ) ، برمه سفلی ( ۱۸۵۸–۱۹۳۷ ) ، برمه علیا ( ۱۸۵۸–۱۹۳۷ ) ، سومالی لند ( ۱۸۸۴–۱۸۹۸ ) و سنگاپور ( ۱۸۵۸–۱۸۶۷ ) می شد. برمه از هند جدا شد و به طور مستقیم توسط تاج انگلیس از سال ۱۹۳۷ تا زمان استقلالش در سال ۱۹۴۸، به عنوان مستعمره ای جداگانه توسط انگلیس اداره می شد. کشورهای ساحل آشتی خلیج فارس و دولت های مقیم خلیج فارس و ایالت های شاهزاده ای و همچنین استان های هند انگلیس تا سال ۱۹۴۷ جزو این حکومت بودند و از روپیه به عنوان واحد پول خود استفاده می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
این حکومت به عنوان هند، از اعضای بنیانگذار جامعه ملل، از شرکت کنندگان بازی های المپیک تابستانی در سال های ۱۹۰۰، ۱۹۲۰، ۱۹۲۸، ۱۹۳۲ و ۱۹۳۶ و از اعضای بنیانگذار سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ در سانفرانسیسکو بود.
این حکومت در ۲۸ ژوئن ۱۸۵۸، هنگامی که پس از شورش های ۱۸۵۷ در هند، حکومت کمپانی هند شرقی انگلیس به شخص ملکه ویکتوریا منتقل شد ( که در سال ۱۸۷۶، امپراتریس هند نامیده شد ) ایجاد شد. این نظام تا سال ۱۹۴۷ ادامه داشت و پس از آن به دو کشور تقسیم شد: قلمروی هند ( بعدها به جمهوری هند تبدیل شد ) و قلمرو پاکستان ( بعدها به جمهوری اسلامی پاکستان تبدیل شد و قسمت شرقی آن ( پاکستان شرقی ) نیز بعداً از پاکستان جدا شد و سال ۱۹۷۱ تبدیل به جمهوری خلق بنگلادش شد ) . در اوایل عمر حکومت در سال ۱۸۵۸، برمه سفلی قبلاً بخشی از هند بود. در سال ۱۸۸۶ برمه علیا نیز به قلمروی راج اضافه شد و اتحادیه حاصل از آن، برمه ( یا میانمار ) ، تا سال ۱۹۳۷ به عنوان یک استان خودمختار در هند اداره می شد، اما بعد از آن از هند جدا و به مستعمره جداگانه انگلیس تبدیل شد و سال ۱۹۴۸ استقلال خود را از انگلیس به دست آورد.
راج بریتانیا تقریباً شامل تمام هند، پاکستان، میانمار و بنگلادش امروزی، به جز مناطقی چون گوآ و پوندیچری که مستعمرات دیگر ملت های اروپایی بودند، می شده است. این مناطق بسیار متنوع هستند و شامل کوه های هیمالیا، دشت های حاصلخیز سیلابی، جلگه سند و گنگ، یک خط ساحلی طولانی، جنگل های خشک استوایی، مناطق مرتفع و بیابان تار می شوند. علاوه بر اینها، در برهه های مختلف، شامل عدن ( از ۱۸۵۸ تا ۱۹۳۷ ) ، برمه سفلی ( ۱۸۵۸–۱۹۳۷ ) ، برمه علیا ( ۱۸۵۸–۱۹۳۷ ) ، سومالی لند ( ۱۸۸۴–۱۸۹۸ ) و سنگاپور ( ۱۸۵۸–۱۸۶۷ ) می شد. برمه از هند جدا شد و به طور مستقیم توسط تاج انگلیس از سال ۱۹۳۷ تا زمان استقلالش در سال ۱۹۴۸، به عنوان مستعمره ای جداگانه توسط انگلیس اداره می شد. کشورهای ساحل آشتی خلیج فارس و دولت های مقیم خلیج فارس و ایالت های شاهزاده ای و همچنین استان های هند انگلیس تا سال ۱۹۴۷ جزو این حکومت بودند و از روپیه به عنوان واحد پول خود استفاده می کردند.
