راثع

لغت نامه دهخدا

راثع. [ ث ِ ] ( ع ص ) بسیار حریص و طامع. || آنکه به دهش اندک و حقیر باشد. || آنکه بدان را دوست گیرد. || آنکه در وی دنائت و فرومایگی و خساست باشد و در چیزهابحرص و آز تمام نظر کند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بسیار حریص و طامع . یا آنکه بدهش اندک و حقیر قانع باشد . یا آنکه بدان را دوست گیرد .

پیشنهاد کاربران

بپرس