رابینسون جیمز

دانشنامه آزاد فارسی

رابینْسون، جِیمز (۱۸۳۶ـ۱۹۳۶)(Robinson, James)
رابینْسون، جِیمز
مورّخ امریکایی، از بنیانگذاران تاریخ نویسی نوین. در بلومینگتون به دنیا آمد. مدتی در کنار پدرش به حرفۀ بانکداری پرداخت. از ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۸ در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد. در ۱۸۹۰ از دانشگاه فرایبورگ دانشنامۀ دکتری گرفت و در دانشگاه های پنسیلوانیا و فیلادلفیا به تدریس پرداخت و سپس برای تدریس به دانشگاه کلمبیا رفت. علاقۀ او به تاریخ از زمان تدریس تاریخ روشنفکری اروپا در دانشگاه کلمبیا آغاز شد، که اولین بار بود چنین درسی در دانشگاه ارائه می شد. رابینسون در ۱۹۲۵ به ریاست انجمن تاریخ امریکا منصوب شد و چندین دکترای افتخاری گرفت. او سرانجام در نیویورک درگذشت. متن سخنرانی ها و نوشته های او دربارۀ تاریخ، که صرفاً گزارش رویدادها از منظر سیاسی و نظامی نبود و دیگر جنبه های اجتماعی، مردم شناختی و روان شناختی را نیز دربرمی گرفت، در ۱۹۱۲ با نام تاریخ نوین انتشار یافت. از دیگر آثار اوست: کُمدی انسانی؛ رنج تمدّن (۱۹۲۶)؛ مقدمه ای بر تاریخ اروپای غربیوپیدایش اروپای نوین.

پیشنهاد کاربران

بپرس