رابغه

لغت نامه دهخدا

( رابغة ) رابغة. [ ب ِ غ َ ] ( اِخ ) از منزلگاههای حاجیان بصره بین امرة و طخفة است و گفته شده است رابغة آبی است از بنی حلیف از قبیله بجبله همسایگان بنی سلول.

رابغة. [ ب ِ غ َ ] ( اِخ ) کوهی است متعلق به غنی و رایغه با یاء و غین نیز تلفظ شده است. ( از معجم البلدان ج 4 ص 202 ).

فرهنگ فارسی

کوهی است متعلق به غنی و رایغه با یائ و غین نیز تلفظ شده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس