رابغ. [ ب ِ ] ( اِخ ) وادی بین بزواء و جحفه را گویند پایین عزور که حاجیان آن را طی میکنند و در شعر کثیر نیز آمده است. ابن سکیت گفته است : رابغ بین جحفه و ودان است و در جای دیگر گفته است رابغ وادییست که در پایین جحفه است که راه حاجیان آن را قطع میکند پایین عزور. حازمی گفته است بطن رابغ و ادییست از جحفه که در جنگها و ایام عرب ذکر آن آمده است. واقدی گفته است در ده میلی جحفه واقع است مابین ابواء و جحفه. کثیر گفته است :
ونحن منعنا یوم مرّ و رابغ
من الناس ان یغزی و ان یتکنّف.
( از معجم البلدان ج 4 ص 202 ).
عبداﷲبن عمرخدای از او خشنود باد گفت : ابی بن خلف در بطن رابغ مرد. من مدتی از شب را در بطن رابغ سیر میکنم. ( امتاع ج 1 ص 140 ). و رجوع به نزهةالقلوب مقاله ثالثه ص 169 شود. و در این محل است که یکی از غزوات پیغمبر در ماه هفتم سال اول هجرت روی داده است. رجوع به تاریخ طبری و تاریخ اسلام فیاض ص 70 شود.رابغ. [ ب ِ ] ( اِخ ) ابن یحیی منهاجی دمشقی از متأخرین است و وی و پسرش محمدبن رابغ روایت حدیث دارند. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).