رابطه میان فردی

در روان شناسی اجتماعی، یک رابطه بین فردی ( به انگلیسی:interpersonal relation ) یک رابطه اجتماعی، ارتباط یا وابستگی بین دو یا چند نفر را توصیف می کند. این اصطلاح به طور قابل توجهی با مفهوم روابط اجتماعی که واحد اساسی تحلیل در علوم اجتماعی هستند همپوشانی دارد. روابط در درجات صمیمیت، خودافشایی، مدت زمان، تعامل متقابل و توزیع قدرت متفاوت هستند. موضوعات یا روندهای اصلی روابط بین فردی عبارتند از: خانواده، خویشاوندی، دوستی، عشق، ازدواج، تجارت، اشتغال، باشگاه ها، محله ها، ارزش های اخلاقی، حمایت و همبستگی. روابط بین فردی ممکن است توسط قانون، هنجار اجتماعی یا توافق متقابل تنظیم شود و اساس گروه ها و جوامع اجتماعی را تشکیل دهد. روابط بین فردی زمانی ظاهر می شوند که افراد در بافت های اجتماعی خاص با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند یا با یکدیگر عمل می کنند، [ ۱] و در سازش های عادلانه و متقابل با یکدیگر پیشرفت می کنند. [ ۲]
تجزیه و تحلیل میان رشته ای روابط به شدت از سایر علوم اجتماعی، از جمله، اما نه محدود به: انسان شناسی، زبان شناسی، جامعه شناسی، اقتصاد، علوم سیاسی، ارتباطات، ریاضیات، مددکاری اجتماعی، ارتباطات و مطالعات فرهنگی استفاده می کند. این تحلیل علمی در طول دهه ۱۹۹۰ میلادی تکامل یافته بود و با تحقیقات الن برشاید و الین هتفیلد به «علم رابطه» ( به انگلیسی:relationship science ) [ ۳] تبدیل شد. این علم میان رشته ای تلاش می کند تا با استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها، نتیجه گیری های مبتنی بر شواهد ارائه دهد.