رابطه جغرافیا و ثروت

جغرافیا و ثروت از دیرباز به عنوان یکی از ویژگی های همبسته ملت ها تلقی می شده است. [ ۱] محققانی مانند جفری دی ساکس ( Jeffrey D. Sachs ) معتقدند که جغرافیا نقش کلیدی در توسعه رشد اقتصادی یک کشور دارد. برای مثال، کشورهایی که در امتداد نواحی ساحلی زندگی می کنند، یا آن هایی که به منابع آبی نزدیک دسترسی دارند، از لحاظ اقتصادی فراوان تر هستند و می توانند با کشورهای همسایه تجارت بیشتری کنند. علاوه بر این، کشورهایی که آب و هوای گرمسیری دارند، با مشکلات قابل توجهی مانند بیماری، الگوهای آب و هوایی شدید و بهره وری پایین کشاورزی مواجه هستند. همبستگی بین جغرافیا و ثروت یک کشور را می توان با بررسی تولید ناخالص داخلی ( تولید ناخالص ملی ) سرانه یک کشور مشاهده کرد که تولید اقتصادی و جمعیت یک کشور را در نظر می گیرد. [ ۲]
ثروتمندترین کشورهای جهان با بالاترین استانداردهای زندگی معمولاً کشورهایی هستند که در منتهی الیه شمالی مناطق باز برای سکونت انسان قرار دارند - از جمله اروپای شمالی، ایالات متحده و کانادا. در کشورهای مرفه، ثروت اغلب با دوری از خط استوا افزایش می یابد. به عنوان مثال، شمال شرق ایالات متحده از مدت ها قبل از همتای جنوبی خود و شمال ایتالیا ثروتمندتر از مناطق جنوبی آن کشور بوده است. این تأثیر حتی در آفریقا نیز قابل مشاهده است، زیرا کشورهایی که دورتر از خط استوا هستند ثروتمندتر هستند. در آفریقا، ثروتمندترین کشورها سه کشور در انتهای جنوبی قاره، آفریقای جنوبی، بوتسوانا و نامیبیا و کشورهای شمال آفریقا هستند. به طور مشابه، در آمریکای جنوبی، آرژانتین، برزیل جنوبی، شیلی و اروگوئه برای مدت طولانی ثروتمندترین ها بوده اند. در آسیا، اندونزی که واقع در خط استوا است، در میان فقیرترین کشورها قرار دارد. در آسیای مرکزی، قزاقستان از دیگر جمهوری های شوروی سابق جنوبی خود، مانند ازبکستان، ثروتمندتر است. [ ۳]
محققان مرکز توسعه بین المللی هاروارد در سال ۲۰۰۱ دریافتند که تنها یک اقتصاد گرمسیری - سنگاپور - توسط بانک جهانی به عنوان یک اقتصاد پردرآمد طبقه بندی شده است، در حالی که همه کشورهای منطقه ای که به عنوان منطقه معتدل طبقه بندی شده اند، دارای اقتصادهای متوسط یا با درآمد بالا هستند. [ ۴]
اکثر مطالعات اخیر از تولید ناخالص ملی برای هر نفر استفاده می کنند که توسط بانک جهانی و صندوق بین المللی پول به عنوان واحد مقایسه اندازه گیری شده است. کشورها در مقایسه های درون ملی خود از داده های خود استفاده می کنند و تقسیم بندی های سیاسی مانند ایالت ها یا استان ها سپس مناطق مورد مطالعه را مشخص می کنند.