رابرت چهارم

رابرت چهارم (سابله). رابرت چهارم ( انگلیسی: Robert IV of Sablé؛ 1150 – ۲۳ سپتامبر ۱۱۹۳ ) [ ۱] [ ۲] لرد سابلی[ ۳] و یکی از فرماندهان ارشد شوالیه های معبد از سال ۱۱۹۱ تا ۱۱۹۲ در قبرس بود. وی در جریان جنگ صلیبی سوم، یکی از فرماندهان و دستیاران ریچارد یکم بود.
رابرت در یک خانواده محترم نظامی در آنژو به دنیا آمد و «یکی از واسال های برجسته پادشاه آنژوین» بود. [ ۴] قلمرو وی در قسمتی از سرزمین های رودخانه سرته قرار داشت که در دهه ۱۱۶۰ آن ها را به ارث برده است. [ ۴] او با کلمنس دو ماین ازدواج کرد ( پیش از سال ۱۲۰۹ فوت کرد ) . [ ۵] جانشین او دخترش مارگوریت دو سابلی شد، اما از طریق ازدواج تمام املاکشان به ویلیام د روش، که یک شوالیه جنگ های صلیبی سوم بود رسید. رابرت در ۲۳ سپتامبر ۱۱۹۳ در سرزمین مقدس فوت کرد. اگر چه سوابق دقیقی از تاریخ تولدش وجود ندارد، اعتقاد بر این است که او در زمان مرگ در میانه زندگی اش قرار داشته. [ ۶]
در سال ۱۱۷۳، رابرت از هنری پادشاه جوان و وارث تاج و تخت پادشاهی انگلستان و دوک نرماندی، در شورش علیه پدرش هنری دوم حمایت کرد، در جریان شورش سال های ۱۱۷۳ - ۱۱۷۴، مشهور شد. این قیام درهم شکسته شد، اما اعتقاد بر این است که رابرت همچنان طرفدار پادشاهان آنژوین باقی مانده است، زیرا بعداً ریچارد یکم در انتصاب وی به عنوان استاد بزرگ نقش مهمی داشت. [ ۴] وی در سال ۱۱۹۰ برای جبران خسارت به خانه های راهبان فرانسوی کمک مالی کرد. [ ۴]
بنا بر ایتینراریوم رگیس ریکاردی، رابرت یکی از رهبران منتخب ناوگان صلیبی ریچارد یکم بود که در بهار ۱۱۹۰ از دارتموث حرکت کرد. ناوگان در نتیجه طوفان در دریای بیسکوی پراکنده شد و در زمان های مختلف به بندر لیسبون پرتغال رسید. علی رغم اینکه دوران سابلی فقط یک دوره کوتاه تصدی بود، اما پر نبردهای موفقیت آمیز برای او بود. او پیش از انتخاب به عنوان استاد بزرگ، نیروی دریایی پادشاه ریچارد یکم را از انگلستان و نرماندی به مدیترانه هدایت کرد. به واسطه استراتژی ترکیبی ریچارد شیر دل، نیروهای او و شوالیه های تمپلار پیروزی های زیادی کسب کردند. در طی جنگ صلیبی سوم، آنها شهر آکر را محاصره کردند که به زودی سقوط کرد. در اوت ۱۱۹۱، آنها همچنین بسیاری از قلعه ها و شهرهای امتداد ساحل شام در مدیترانه شرقی را که قبلاً از دست رفته بودند، بازپس گرفتند. بزرگ ترین موفقیت ائتلاف جدید ر نبرد آرسوف در ۷ سپتامبر ۱۱۹۱ بود که به نظر می رسید نیروهای مسلمان صلاح الدین بسیار قدرتمند تر از مسیحیان هستند و مسیحیان به یک پیروزی قاطعانه احتیاج داشتند. آن ها با جمع آوری تمام قدرت های صلیبی ها، شوالیه هاسپیتالر به اضافه بسیاری از شوالیه های رابرت که بومی آنژو، ماین و بریتانی بودند، به صفوف پیوستند. آنها با سپاهیان صلاح الدین در دشت های خشک روبرو شدند و به زودی صفوف وی را شکستند. کسانی که برای جنگ ماندند کشته شدند و سپاهیان باقیمانده اسلامی مجبور به عقب نشینی شدند.