رابرت وودز بلیس ( Robert Woods Bliss ) ( زادهٔ ۵ اوت ۱۸۷۵ – درگذشتهٔ ۱۹ آوریل ۱۹۶۲ ) ، دیپلمات، مجموعه دار آثار هنری و نوع دوست آمریکایی بود. او یکی از بنیان گذاران کتابخانه و مجموعهٔ پژوهشی دامبارتن اوکس در واشینگتن بوده است.
بلیس در سنت لوئیس، میزوری در ۵ اوت ۱۸۷۵ چشم به جهان گشود. پدرش، ویلیام هنری بلیس ( زادهٔ ۱۸۴۴ – درگذشتهٔ ۱۹۳۲ ) دادستان ایالات متحده آمریکا و مادرش، آنا لوئیزا وودز بلیس ( زادهٔ ۱۸۵۰ ) بودند. او یک خواهر به نام آنی لوئیز بلیس وارن ( زادهٔ ۱۸۷۸ – درگذشتهٔ ۱۹۶۴ ) نیز داشت. پدرش در سال ۱۸۹۴ دوباره ازدواج کرد و او فرزندخواندهٔ آنا دوریندا بلکسلی بارنز بلیس ( زادهٔ ۱۸۵۱ – درگذشتهٔ ۱۹۳۵ ) شد. بلیس همچنین پس از ازدواج مجدد پدرش برادرخواندهٔ کورا فانی بارنز ( زادهٔ ۱۸۵۸ – درگذشتهٔ ۱۹۱۱ ) و میلدرد بارنز ( زادهٔ ۱۸۷۹ – درگذشتهٔ ۱۹۶۹ ) شد. او در سال های ۱۸۹۴ و ۱۸۹۵ در مدرسهٔ خصوصی جی. پی. هاپکینز در بوستون درس خواند و مدرک کارشناسی هنر خود را در سال ۱۹۰۰ از کالج هاروارد دریافت کرد. در کالج عضو باشگاه جغدها ( هاروارد ) بود. بلیس در سال ۱۹۰۸ با میلدرد ازدواج کرد.
بلیس پس از فارغ التحصیلی از کالج، میان سال های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۳ برای کار به پورتوریکو رفت. ابتدا در دفتر وزیر مدنی ایالات متحده به فعالیت پرداخت، سپس منشی مخصوص فرماندار پورتوریکو شد. در سال ۱۹۰۳، او آزمون صلاحیت وزارت امور خارجه را گذراند و به سرویس دیپلماتیک خارجی ایالات متحده آمریکا پیوست. بلیس به عنوان دیپلمات حرفه ای که عضو حزب جمهوری خواه بود، در سال ۱۹۰۳ سفیر ایالات متحده در ونیز شد. او همچنین میان سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۷، منشی دوم سفارت ایالات متحده در سن پترزبورگ، میان سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۹ منشی سفارت در بروکسل، میان سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ منشی سفارت در بوئنوس آیرس، میان سال های ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۶ منشی سفارت ایالات متحده در پاریس و بین سال های ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۹ رایزن سفارت در پاریس بوده است. در سال ۱۹۰۸، او نمایندهٔ کنفرانس بین المللی برای بررسی تجدیدنظر در مورد قوانین تسلیحات و مهمات مربوطه به قانون کنفرانس ۱۸۹۰ بروکسل شد. در سال ۱۹۱۸، بلیس به طور موقت به عنوان کاردار سفارت آمریکا در لاههٔ هلند فعالیت کرد.
وقتی جنگ جهانی اول به پایان رسید، رابرت بلیس و همسرش، میلدرد، در پاریس سکونت داشتند. در سال ۱۹۱۴، آن ها به راه اندازی سرویس آمبولانس صحرایی آمریکایی ( که بعدها به سرویس صحرایی آمریکایی شناخته شد ) در فرانسه یاری رساندند. کمک های آن ها شامل اهدای بیست وسه آمبولانس و سه ماشین کارکنان به یک واحد بود. آن ها همچنین یک انبار مرکزی در پاریس به نام «خدمات توزیع آمریکایی» برای توزیع لوازم و پوشاک پزشکی و جراحی، افتتاح و تجهیز کردند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبلیس در سنت لوئیس، میزوری در ۵ اوت ۱۸۷۵ چشم به جهان گشود. پدرش، ویلیام هنری بلیس ( زادهٔ ۱۸۴۴ – درگذشتهٔ ۱۹۳۲ ) دادستان ایالات متحده آمریکا و مادرش، آنا لوئیزا وودز بلیس ( زادهٔ ۱۸۵۰ ) بودند. او یک خواهر به نام آنی لوئیز بلیس وارن ( زادهٔ ۱۸۷۸ – درگذشتهٔ ۱۹۶۴ ) نیز داشت. پدرش در سال ۱۸۹۴ دوباره ازدواج کرد و او فرزندخواندهٔ آنا دوریندا بلکسلی بارنز بلیس ( زادهٔ ۱۸۵۱ – درگذشتهٔ ۱۹۳۵ ) شد. بلیس همچنین پس از ازدواج مجدد پدرش برادرخواندهٔ کورا فانی بارنز ( زادهٔ ۱۸۵۸ – درگذشتهٔ ۱۹۱۱ ) و میلدرد بارنز ( زادهٔ ۱۸۷۹ – درگذشتهٔ ۱۹۶۹ ) شد. او در سال های ۱۸۹۴ و ۱۸۹۵ در مدرسهٔ خصوصی جی. پی. هاپکینز در بوستون درس خواند و مدرک کارشناسی هنر خود را در سال ۱۹۰۰ از کالج هاروارد دریافت کرد. در کالج عضو باشگاه جغدها ( هاروارد ) بود. بلیس در سال ۱۹۰۸ با میلدرد ازدواج کرد.
بلیس پس از فارغ التحصیلی از کالج، میان سال های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۳ برای کار به پورتوریکو رفت. ابتدا در دفتر وزیر مدنی ایالات متحده به فعالیت پرداخت، سپس منشی مخصوص فرماندار پورتوریکو شد. در سال ۱۹۰۳، او آزمون صلاحیت وزارت امور خارجه را گذراند و به سرویس دیپلماتیک خارجی ایالات متحده آمریکا پیوست. بلیس به عنوان دیپلمات حرفه ای که عضو حزب جمهوری خواه بود، در سال ۱۹۰۳ سفیر ایالات متحده در ونیز شد. او همچنین میان سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۷، منشی دوم سفارت ایالات متحده در سن پترزبورگ، میان سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۹ منشی سفارت در بروکسل، میان سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ منشی سفارت در بوئنوس آیرس، میان سال های ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۶ منشی سفارت ایالات متحده در پاریس و بین سال های ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۹ رایزن سفارت در پاریس بوده است. در سال ۱۹۰۸، او نمایندهٔ کنفرانس بین المللی برای بررسی تجدیدنظر در مورد قوانین تسلیحات و مهمات مربوطه به قانون کنفرانس ۱۸۹۰ بروکسل شد. در سال ۱۹۱۸، بلیس به طور موقت به عنوان کاردار سفارت آمریکا در لاههٔ هلند فعالیت کرد.
وقتی جنگ جهانی اول به پایان رسید، رابرت بلیس و همسرش، میلدرد، در پاریس سکونت داشتند. در سال ۱۹۱۴، آن ها به راه اندازی سرویس آمبولانس صحرایی آمریکایی ( که بعدها به سرویس صحرایی آمریکایی شناخته شد ) در فرانسه یاری رساندند. کمک های آن ها شامل اهدای بیست وسه آمبولانس و سه ماشین کارکنان به یک واحد بود. آن ها همچنین یک انبار مرکزی در پاریس به نام «خدمات توزیع آمریکایی» برای توزیع لوازم و پوشاک پزشکی و جراحی، افتتاح و تجهیز کردند. [ ۲]
wiki: رابرت وودز بلیس