رابرت مینارد ( انگلیسی: Robert Maynard ) یک ستوان نیروی دریایی سلطنتی بریتانیای کبیر بود که بعدها به مقام کاپیتانی ترفیع و ارتقاء درجه گرفت، مینارد به عنوان ستوان اول در کشتی اچ ام اس مروارید، معروف ترین نقش خود را در شکست دادن دزد دریایی مشهور و بدنام انگلیسی به نام ادوارد تیچ معروف به ریش سیاه بر عهده گرفت، مینارد به عنوان ستوان از تاریخ ۱۴ ژانویه ۱۷۰۷ تا ۱۷۰۹ خدمت کرد و سپس با درجهٔ ستوان سوم به کشتی اچ ام اس بدفورد منتقل شد، در سال ۱۷۱۶ با درجهٔ ستوان اول در اچ ام اس مروارید مشغول انجام وظیفه شد، به دلیل خدمات شایسته اش در ۱۷۳۹ به فرماندهی رسید و سرانجام در تاریخ ۱۷۴۰ کاپیتان ( ناخدا ) شد، اطلاعات زیادی از زندگی مینارد در دست نیست به جز زمانی که با ادوارد تیچ دزد مشهور مصاف داد، بعد از کشتن ریش سیاه، سر او بریدند و به دکل جلوی کشتی مینارد، جهت هشداری به سایر دزدان دریایی آویختند، مینارد در تاریخ ۱۷۵۱ درگذشت.
فرماندار، آلکساندر اسپوتزوود، از مستعمره نشین ویرجینیا، فرماندهی ۲ کشتی از نوع اسلوپ به نام های رنجر و جین را به مینارد سپرد. آنها در ۱۹ نوامبر ۱۷۱۸ بندر همپتون، ویرجینیا را ترک کردند. مینارد در ساحل کارولینای شمالی و در تاریخ ۲۲ نوامبر ۱۷۱۸ به ریش سیاه برخورد کرد. بیشتر ملوانان ریش سیاه در ساحل بودند و به همین دلیل، هر ۱ نفر از ملوانان ریش سیاه در کشتی با ۳ نفر از ملوانان مینارد مصاف می داد. کشتی مینارد به هیچ نوع توپی مسلح نبود و تنها دارای اسلحهٔ سبک بود در حالی که ریش سیاه دارای ۸ عراده توپ بود. مینارد، اغلب مردان خود را در عرشهٔ پایین کشتی پنهان نموده بود. ریش سیاه کشتی خود را به سمت آب های کم عمق هدایت کرد. کشتی مینارد که سنگین تر بود در تپه ای شنی فرورفت و گیر افتاد. ریش سیاه با یک مانور، کشتی خود را به جانب کشتی گرفتار مینارد رساند تا بتواند با توپخانه بر آن آتش بگشاید. در همین زمان که مینارد در عرشهٔ کشتی جین حضور داشت، از مانور ریش سیاه مطلع شد و به همگی دستور داد تا کلیهٔ وسایل غیر ضرور را به دریا بریزند تا کشتی سبک شود. این مانور مؤثر بود و کشتی در نهایت رها گردید. ریش سیاه ۲ مرتبه بر کشتی مینارد آتش گشود و تعدادی از مردان مینارد کشته شدند. پس از آخرین حمله، در حالی که به نظر می رسید ملوانان زیادی از مینارد باقی نمانده، ریش سیاه و ملوانانش به کشتی مینارد وارد شدند غافل از اینکه مردان مینارد در عرشهٔ زیرین منتظر تنها یک اشاره برای هجوم غافلگیرانه هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرماندار، آلکساندر اسپوتزوود، از مستعمره نشین ویرجینیا، فرماندهی ۲ کشتی از نوع اسلوپ به نام های رنجر و جین را به مینارد سپرد. آنها در ۱۹ نوامبر ۱۷۱۸ بندر همپتون، ویرجینیا را ترک کردند. مینارد در ساحل کارولینای شمالی و در تاریخ ۲۲ نوامبر ۱۷۱۸ به ریش سیاه برخورد کرد. بیشتر ملوانان ریش سیاه در ساحل بودند و به همین دلیل، هر ۱ نفر از ملوانان ریش سیاه در کشتی با ۳ نفر از ملوانان مینارد مصاف می داد. کشتی مینارد به هیچ نوع توپی مسلح نبود و تنها دارای اسلحهٔ سبک بود در حالی که ریش سیاه دارای ۸ عراده توپ بود. مینارد، اغلب مردان خود را در عرشهٔ پایین کشتی پنهان نموده بود. ریش سیاه کشتی خود را به سمت آب های کم عمق هدایت کرد. کشتی مینارد که سنگین تر بود در تپه ای شنی فرورفت و گیر افتاد. ریش سیاه با یک مانور، کشتی خود را به جانب کشتی گرفتار مینارد رساند تا بتواند با توپخانه بر آن آتش بگشاید. در همین زمان که مینارد در عرشهٔ کشتی جین حضور داشت، از مانور ریش سیاه مطلع شد و به همگی دستور داد تا کلیهٔ وسایل غیر ضرور را به دریا بریزند تا کشتی سبک شود. این مانور مؤثر بود و کشتی در نهایت رها گردید. ریش سیاه ۲ مرتبه بر کشتی مینارد آتش گشود و تعدادی از مردان مینارد کشته شدند. پس از آخرین حمله، در حالی که به نظر می رسید ملوانان زیادی از مینارد باقی نمانده، ریش سیاه و ملوانانش به کشتی مینارد وارد شدند غافل از اینکه مردان مینارد در عرشهٔ زیرین منتظر تنها یک اشاره برای هجوم غافلگیرانه هستند.
wiki: رابرت مینارد